Co z nami?

Agemen

Ten post znalazłem na
http://www.mysteria.fora.pl/tematy,1/dla-milosci-stworzeni-channeling,13.html
Niżej zacytuję obficie wybrane partie.

Jerzy Karma

JJW111000597

Bardzo inspirujące i jakże godne uwagi jest to, co Kanaloa zawarła w przekazach dla Piotra.

Piotr w swej odpowiedzi akcentuje konieczność uwolnienia się z dawnych hipnoz.
Tak – one są dawne, lecz są aktualnie działającymi…
Oprócz tego obecnie stale przechodzą przez mnóstwo wzmacniaczy naszego obecnego życia!
My i całe społeczeństwo uczestniczymy w produkowaniu i poszukiwaniu tych wzmacniaczy, i gonieniu za nimi!
Robimy to sami przeciw sobie!
Przeciw własnej duszy…
A tak się uzależniliśmy od tego, że wydaje się nam, iż inaczej istnieć nie potrafimy…
Mało tego, to nasze ciała fizyczne działają w oparciu o te uzależnienia…
One, bowiem je stworzyły, my zaś swoją świadomość opieramy o takie właśnie ciała…
Gdyby jednak tylko o ciała fizyczne chodziło…
Rzecz sięga dalej… aż do ciała emocjonalnego, także astralnego, a nawet mentalnego…
One wszystkie potrzebują przemiany – lecz one nie chcą przemiany…
One chcą zachować swój aktualny status. Jednocześnie narzekając na własny stan.
Tkwią jednak w nim uparcie.
Gonitwa za rywalizacją, wyróżnieniem własnego „ja”, potrzeba władzy itp. …
Wszystko to zamiast miłości.
I wszystko to oparte na strachu. Włącznie z odwagą. Bowiem prawdziwa dzielność nie potrzebuje nawet odwagi.

W wyżej przytoczonym przekazie Jezusa czytamy o konieczności ODNALEZIENIA BLASKU W NASZYM SERCU, którym mamy OGARNIAĆ INNYCH, oraz aby to w nas ZAJĘŁO PIERWSZE MIEJSCE!
I tu Jezus mówi o … „lęku, niemocy, zapomnieniu” …
Bo zapomnieliśmy o tym z powodu naszej niemocy. Ta zaś jest wynikiem naszego bycia w hipnozie. Trwamy zaś w niej z powodu lęku. Lękamy się: Co będzie jak zaczniemy inaczej żyć? Co będzie, gdy walkę o byt zastąpimy miłością? Lękamy się miłować. Wybieramy Zamiast tego walkę i rywalizację.
I Jezus tu przypomina, że oprócz tej słabości, tego lęku z powodu którego walczymy, posiadamy także w sobie siłę – którą jest zdolność miłości.
Obyśmy tylko po nią sięgnęli. Obyśmy zechcieli sięgnąć.

I właśnie to Archanioł Gabriel nazywa sensem istnienia. Korzystanie z miłości. Miłość jest bowiem emanacją – gdy ją emanujesz, to w niej jesteś i ją masz.
I wówczas spotykasz Boga!
I nie szukasz już wówczas Boga jako formy, ani jako widzialnego ciała.
Nie potrzebujesz już tego!
Nie potrzebujesz widzieć Go, ani usłyszeć uszami Jego głosu.
Znasz Boga bez tego. Spotykasz Go bez tego. Jesteś z Nim.
Doświadczasz obecności Boga. Jego bliskości.
Wg własnego pochodzenia.
Oto jest przebudzenie.
Narodziny.
Powrót.

I tak jak mówi Gabriel, nie szukajmy także w tym „sensacji, ni ciekawostek”, lecz prawdy, która jest czymś zwyczajnym – bo prawdziwym.
Rdzenny stan miłości jest stanem naturalnym.
Jest on także spokojem – który koi.
I nie ma nic wspólnego z pragnieniem, czy z namiętnością.
Te leżą poza rdzeniem. Stanowią peryferia miłości – jego cienie, namiastki.
Dlatego ze swojej strony i one w jakiś sposób przygotowują zagubioną duszę do miłości.
Im jednak towarzyszy to, o czym wspomniał Gabriel: „porzucenie, izolacja”.
To zamyka serca i pozbawia ukojenia.

Ateiści nie znaleźli Boga jako formy.
Dlatego zostali ateistami.
Z powodu widzenia świata jako jedynie formy.
Świat zaś nie jest tylko formą.

Ateistyczne schematy mentalne tkwią jednak tak samo w wierzących.
Także schematy uczuciowe i emocjonalne.
Dlatego wiara człowieka jest tak słaba…
Dlatego wielu mówi, albo myśli o sobie, że wierzy, zaś żyją tak, jak żyją niewierzący.
Czasem lepiej, a czasem nawet gorzej…

Podczas gdy Bóg w którego mówią, że wierzą, jest tak blisko nich – cały czas im towarzysząc. Oni jednak tego towarzyszenia nie przyjmują. Zamknęli się przed nim. Nawet uciekają przed nim. Zaś gonią za konkurowaniem z innymi… Czy tak wygląda miłość?
Nie. To rodzi zawiść. Rozdzielenie…
Dysharmonię i brak współpracy. Wojny i śmierć.

Skąd pochodzi rywalizacja?
Chcesz być lepszy od innych.
Jak jednak można być lepszym skoro tak naprawdę wszyscy są normalni!
Jest to urojona chęć wynoszenia się.
Urojona, bo nie ma możliwości wyniesienia się. Zaświadcza o tym śmierć, która formy cielesne tak myślące traktuje równo.
I tu potrzebna jest pokora, gdyż ona jest lekarstwem i przeciwwagą względem chęci wyniesienia nad innych.
Bo gdy już, kto tkwi w miłości, czyli tam, gdzie nie ma wynoszenia się – tam i pokora jest już zbędna. Można rzec, iż zastępuje ją miłość.
Gdzie zaś jest miłość – tam też nie ma władzy.
Miłość, bowiem jest jedyną władzą.
Dlatego mówi się, iż Bóg jest miłością.
Zaś sam Bóg nie zabiega o żadną władzę.
Bóg zabiega o to, by służyć.
Tak jak miłość zabiega o służenie, o bycie pomocną.

Bycie obrazem Boga nie oznacza władzy i panowania.
Bycie obrazem Boga oznacza bycie w stanie miłości i staranie o to, by służyć innym.

Jak czytamy w wyżej przytoczonym channelingu:
„Lecz pokora pierwsze miejsce zająć musi, aby moc w miłości, w tworzenie dobra przemienić się mogła.
Stworzeni na obraz Boga, w dumę sztuczną i pychę popadliście, myśląc, że to wyróżnia Was i daje przywilej władzy. Jakże się mylicie.
Obraz Boga to miłość w Was. Na obraz Miłości stworzeni. Na obraz Boga.”

Powyższe przekazy są piękne i bardzo wartościowe.

Jednak uważajcie!
Nie mniej wartościowe przekazy dawano ludziom już wiele tysięcy lat temu.
Ile dusz z nich skorzystało?
A ci, którzy skorzystali, jak wiele z nich skorzystali?
Skorzystaj, zatem najwięcej teraz.
Ile jesteś w stanie?

Ile masz w sobie miłości?
Miłość dla innych?
A ile miłości mamy dla własnych dzieci?
Dla dzieci naszych najbliższych?
Dla każdego dziecka?

Jeśli ktoś nie ma miłości dla własnych dzieci, jak może ja mieć dla innych?
Mówi wielu, że ma miłość do własnych dzieci.
Czy jednak dzieci jej doznają?
Czy dawana jest im energia miłości?
Towarzysząca dotykowi i przytuleniu, albo spojrzeniu czy gestowi.

W przekazie z channelingu bardzo słusznie jest zaakcentowane dawanie miłości dzieciom.
Jest to zapoznawanie dzieci z energią miłości i z jej dobroczynnym działaniem.
Dzieci wówczas wzrastają w takiej energii.

Jednak miłość rodziców nie może oznaczać ich słabości.
Prawdziwa miłość ma moc przemiany serc dziecięcych i czynienia ich dobrymi.
Jeśli czyjeś uczucia nie czynią dziecka lepszym, nie są prawdziwą miłością.
Prawdziwa miłość ma na uwadze zawsze dobro i dlatego, wie, czym jest dyscyplina.
Jednak niemożliwa jest dyscyplina bez miłości – bo wówczas staje się tyranią.
Jeśli zaś w dyscyplinie jest miłość – wówczas mamy do czynienie z pięknem.
Gdzie nie ma piękna – tam nie ma miłości.

P.s.
1. Nie jest istotne kto mówi, lecz co mówi - to dla tych, którzy zajmują się tym, czy to mówili Jezus i Gabriel Smile

2. Na stronie z której pochodzą powyższe cytaty znajdują się także wypowiedzi, które mogą być kontrowersyjne. Mam na myśli zdania z channelingu z książki "Dla miłości stworzeni". Nie zająłem się nimi tutaj, gdyż wolałem przykuć swoją uwagę do tego - co buduje. Poza tym poruszane tematy są wielopłaszczyznowe i stąd niektóre zagadnienia mogą prowadzić do poglądowych nieporozumień. Jednak mimo tego, mimo że materiał z owego channelingu zawiera mnóstwo cennych i głębokich wypowiedzi, to jednak zawiera także niedoskonałości i niedociągnięcia - które wskazują, iz nie pochodzi on bezpośrednio od Najdoskonalszego.