Tworzy Cię sen

Jerzy Karma

JJW111000739

Skoro człowiek ma się za „określoną osobę w określonych warunkach” to, co się dzieje z taką osobą, gdy doświadcza snu?
Dlaczego nie jest świadoma tego, że to nie jest kontinuum jej codzienności?!
Najwyraźniej we śnie przestaje być taką osobą!
A jednak zachowuje pewne swoje cechy.
Jest w tym bardzo podobna do człowieka, który utracił pamięć, lecz który nadal zachowuje swoje cechy – zachowuje osobowość bez związku z pamiętanymi warunkami, gdyż ich nie pamięta.
Tego rodzaju niepamięć uwalnia w pewnym zakresie osobowość od niektórych uwarunkowań. Tych, które były w jej warstwie bardziej zewnętrznej i mniej trwałej.
Można ją nazwać maską osobowości z danego świata, czy z danych warunków.
Oczywiście w snach jakieś elementy tej maski przenikają czasem do snu i wyrażają się. Jednak najczęściej są tak oderwane od siebie i chaotyczne, że tak wkomponowują się w sen, że sen i tak jest zupełnie innym kontinuum, niż codzienne życie.

Pewnie każdemu zdarzyło się kiedyś przebudzić w takim stanie niepamięci, że zadawał sobie pytanie: Gdzie ja jestem?
I dopiero po obejrzeniu świata pamięć powracała natychmiast – pamięć związana z danym światem.
Możliwe, że wtedy następował jakiś wolniejszy przebieg jakiegoś procesu. Możliwe, że zazwyczaj proces przebiega tak błyskawicznie, że nawet nie zdążymy zauważyć braku pamięci.
O ile jest to nasza pamięć?
Bo możemy jedynie mieć takie wrażenie.

Ów związek osoby z pamięcią danego świata, czy danego snu, tworzy określoną warstwę świadomości- wyobrażenia o sobie. Na warstwę tę mają jednak wpływ głębsze warstwy. Czasem silniejsze od niej, a czasem nie. Zależnie od jednostki. W buddyzmie stosuje się metody rozpoznawania tych kolejnych warstw człowieka jako kolejnych masek osobowości.

Jerzy Karma · Wysłany: Pią 23:05, 23 Mar 2012 Temat postu: Źródła pamięci

JJW111000787

Zasnąłem dzisiaj późnym popołudniem. W pewnym momencie usłyszałem głosy bliskiej rodziny. I to te głosy sprawiły, że przypomniałem sobie do kogo należą. Wiedziałem, że te osoby są blisko mnie. Miałem nadal zamknięte oczy i nie wiedziałem gdzie jestem. Nie tylko w jakim miejscu, lecz nie wiedziałem w jakim świecie! Mimo, że słysząc głosy domowników wiedziałem do kogo należą. A jednak nic mi się z nimi nie kojarzyło!
Nic w sensie jakiejś rzeczywistości. Żaden świat. Żadne miejsce. Oni jedynie istnieli jako osoby.

Koncentrowałem się na myśli, gdzie jestem, ale w żaden sposób nie mogłem zdobyć tej wiedzy.
Nie posiadałem żadnej pamięci!
Byłem w pustce... Istniałem tylko ja i słyszane osoby. Wiedziałem kim są, lecz nie wiedziałem nic ponad to. Na razie były one nawet bez historii. Znałem ich jako osobowości.

Wszystko zmieniło się po otwarciu oczu. Pamięć pojawiła się natychmiast. Tak, jakby wlała się we mnie z widzianych przedmiotów. Wraz z jakąś moją przeszłością. Przeszłością przypisaną do świata tych przedmiotów. W tym momencie narodził się świat wraz z moją historią w nim.

Przed laty ten sen zdziwiłby mnie bardziej w tym sensie, że nie byłbym w stanie pojąć, dlaczego słyszane osoby nie przywróciły mi pamięci świata w którym je słyszałem.

Obecnie wiem, że najbliższe mi osoby żyją wraz ze mną jednocześnie w wielu światach. I w każdym z nich mam zupełnie inną historię. Inną pamięć i inna przeszłość, bo każda z tych rzeczywistości jest innym światem.
Np. swoją żonę spotkałem już w 4 odrębnych' rzeczywistościach. Zadziwiające, że w każdej z nich była moją żoną. To były jednak zupełnie odmienne światy, a w każdym z nich miałem inną pamięć i inną historię.

Nie miałem pamięci tej rzeczywistości. Nie miałem żadnej świadomej wiedzy o niej, gdy „pędziłem” /lub byłem pędzony/ ku przebudzeniu w niej. Tym bardziej nie miałem ich zanim zacząłem zmierzać ku przebudzeniu w niej. Co zatem sprawiło, że się tu zjawiłem? I dopiero zjawienie się w tym świecie obdarzyło mnie jakąś historią, oraz pamięcią.
Czy nasze ZJAWIANIE SIĘ jest czymś w rodzaju odruchu?
Czy zjawiamy się ponownie tu, gdzie byliśmy wcześniej?
Jest to trudne do ustalenia, jeśli pamięć o wcześniejszych WIZYTACH przynależy do danej rzeczywistości, a nie do nas! Ona jedynie nas w tę pamięć przyodziewa… My zaś bierzemy tę pamięć za coś swojego.
Ba! Ciało tak samo jest elementem naszego snu i składa się z tej samej substancji, co cały sen, a inaczej jest produktem snu analogicznie jak w innym opisie: ciało jest produktem świata. Dlatego sen ma nad ciałem – które tworzy -władzę.

Ale jaką możemy mieć tego pewność?
Żadnej, gdyż wszystko to przecież mogą być tylko spekulacje oparte na dziwacznych snach i figlach pamięci Wink

Zaś aktualna rzeczywistość może być jedyną realnością.
Warto jednak być otwartym obserwatorem. Mając na uwadze, że gdy śnimy, to niejeden sen wydaje się być realną rzeczywistością. Też posiadającą swoją przeszłość, a my swoją pamięć będącą tylko w związku z ową rzeczywistością ze snu…

Zanim miałem wyżej opisane przebudzenie pozbawione pamięci. Wcześnie rano tego samego dnia obejrzałem film Globalna zmiana ~ Mooji PL. Wypowiedź tego nauczyciela zainspirowała mnie do przemyśleń, które rano spisałem. Zamieszczę je w następnym poście.

Jerzy Karma · Wysłany: Pią 23:18, 23 Mar 2012 Temat postu:

JJW111000788

<object><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/A7WKToYooAU?version=3&feature=player_detailpage"><param name="allowFullScreen" value="true"><param name="allowScriptAccess" value="always"><embed src="http://www.youtube.com/v/A7WKToYooAU?version=3&feature=player_detailpage" type="application/x-shockwave-flash" allowfullscreen="true" allowScriptAccess="always" width="640" height="360"></object>

Mooji na filmie powiedział, że zmieniamy się poprzez katastrofę, że świadomość ludzi ma się zmienić, że jest to ludzka świadomość.
Ale też powiedział, że "nie zmieniamy się dzięki własnej woli", że ludzkość jest tylko formą Świadomości. Ona zaś robi to wszystko. "Bawi się jako ludzkość."

Podsumujmy:
Bawi się tworząc ludzi o niskiej świadomości, by męczyć ich katastrofami po to, by dać im wyższą świadomość? Daje im taką świadomość, by bez bólu nie byli zdolni do przyjęcia wyższej świadomości?

Czy dostrzegasz Szanowny Czytelniku w tym błąd?

Moja świadomość nie potrzebuje katastrof, by się rozwijać. A Twoja potrzebuje?
Jeśli Twoja potrzebuje, to zgodzisz się z taką nauką jak Moojego.
Jednak jest wielu ludzi, którzy nie potrzebują katastrof do rozwoju.
I oni są przykładem, który obala takie nauki jak w/w Moojego.
Mooji dobrze sam podsumował te swoje wnioski, gdy powiedział: "wydaje się".
Bo tak mu się akurat wydawało.

Mooji mówi, by "nie zapomnieć o Sobie". Wcześniej zaś twierdzi, że człowiek jest jak przemijająca fala - zatem razem ze swoją pamięcią.
Kto zatem ma nie zapomnieć? I o którym Sobie?

Mooji mówi o tym, że świat który postrzegamy jako zewnętrzny, jest snem - tym w co weszliśmy. Zaś możemy wejść do tego, co z pozycji tego świata wydaje się nam być czymś wewnętrznym.
Takie wejście określa jako przebudzenie.

Tu Mooji ma rację, że będzie to wyjście z tego snu.

Jednak gdzie wejdziemy?
Spójrz Czytelniku na to tak:
Z innej perspektywy nie ma podziału na wewnętrzne i zewnętrzne, gdyż zewnętrznym staje się to - w co weszliśmy. To staje się naszą rzeczywistością.
Zatem "przebudzenie" z jednej rzeczywistości nie daje gwarancji, że nie wkroczysz do innej. Jeśli wkraczasz gdziekolwiek - to wkraczasz w coś.

Zatem "przebudzenie" z jednego snu nie daje gwarancji że nie wkroczysz do innego snu.
Jakie są zatem możliwości?
Zechcesz śnić świadomie?
Ile to wówczas będzie trwać? Kiedy Ci się znudzi?
Wtedy zrezygnujesz w ogóle ze snów, czyli z wszelkich rzeczywistości.
Można w ogóle nie śnić... może to trwać bardzo długo... aż uznasz: Dlaczego mam nie śnić? Niech coś się dzieje. Bo co za różnica, czy śnię, czy nie? Równie dobrze mogę śnić.
I wtedy ponownie zaczynasz śnić. Wchodząc ponownie tak mocno w sen, że zapominasz o tym, że to sen... ale wtedy sen DZIAŁA prawdziwie Smile

Śnisz nawet pamięć o przeszłości tego snu! Wszystko jest takie realne!
Ktoś Ci wtedy powie, albo sam pomyślisz, że to może tylko sen?
Nawet zaczniesz myśleć, że to sen, ale póki nie traktujesz go jak snu, to będziesz w nim tkwić!
Co to znaczy traktować sen jak sen?
To znaczy dawać się ponosić jego sprawom!
Wtedy się w niego wchodzi. Wtedy się go umacnia. Daje mu się energię. I władzę.
Ale można inaczej traktować sen. Nie jako rzeczywistość, lecz jako ułudę, a tak się traktuje go jedynie wtedy, gdy nie daje się zjawiskom ze snu władzy.
Co to znaczy?
To znaczy pełną bezpragnieniowość.
Bo jeśli pragniesz czegoś ze snu, to automatycznie dajesz mu władzę, gdyż dajesz ponieść się jego zjawiskom. Pragniesz nimi żyć - żyć tym snem z którego one pochodzą, w którym istnieją.

Nie wystarczy, że ktoś uwierzy w to, że śni - skoro dalej będzie gonił za przedmiotami tego snu...
Goni za nimi, gdyż związał się z tym snem.
Goni, bo tak naprawdę ciągle tkwi w przekonaniu, że to rzeczywistość - konieczność.
Jest uwarunkowany wręcz całościowo.
Nie tylko fizycznie, gdyż elementami snu jest i fizyczność, i sama dusza - w sensie osobowości: emocji, uczuć, pragnień, przekonań, wierzeń i myśli.
To tworzy doświadczenie! Jednak doświadczenie jedynie tego snu.

Jak wyjść ze snu? Czy śmierć każdego człowieka jest wyjściem ze snu?
Niekoniecznie.
Można śnić różne wersje życia pośmiertnego.

Ze snami wiążą przekonania.
W pewnym sensie one są ojcem i matką każdego snu!
W śnie można w dużym stopniu osiągnąć prawie bezpragnieniowość. Wtedy śnimy, że mało potrzebujemy, ale nadal tkwimy we śnie...
Bo nadal trzymają nas w nim jakieś nasze zamiary - bowiem nadal mamy jakieś przekonania!
Przekonań najtrudniej jest się pozbyć, gdyż one spowodowały ów sen!
One go śnią!
Kreują go i dla nich on jest ważny, gdyż potrzebują go. Zaczęły go śnić z jakiejś potrzeby - która jest poza tym snem, gdyż była już przed jego śnieniem. Była w pewnym sensie innym poziomem śnienia - przebiegającym jakby w innym wymiarze.
Dlatego można powiedzieć, że źródło tego snu leży poza nim.
Czyli źródło tej rzeczywistości jest w innej rzeczywistości, która sama w sobie jest innym wymiarem śnienia.

Należy dotrzeć do rdzenia tego snu, a są nimi nasze przekonania. Większość z nich jest przez człowieka nieuświadomiona. Jednak to one kierują snem i siłą związku człowieka z nim.

Proces ku przebudzeniu powinien polegać na rozpoznawaniu tego, co tworzy nasze przekonania.

Jerzy Karma · Wysłany: Sob 0:38, 24 Mar 2012 Temat postu: Śnienie Aborygenów

JJW111000789

Interesujące, że akurat dziś wieczorem odebrałem e-mail wysłany do mnie przez forumowicza, Pana Wieniawę. Gdy dzisiejszą rzeczywistość traktowałem jako śnienie.
W e-mailu był artykuł, którego fragmenty zacytuję niżej.
Wg określonych nauk w taki sposób świat – czy też śnienie – przemawia do nas, czy też odbija nas samych.

Jerzy Karma · Wysłany: Sob 20:12, 24 Mar 2012 Temat postu: Bashar o pamięci

JJW111000790

Jeszcze o związku pamięci z obiektami zewnętrznymi.
Chcę tu nawiązać do czasem istniejących sytuacji, gdy wybudzona głosami ze snu osoba, mimo ich słyszenia, nie wie, w jakiej rzeczywistości się znajduje. Nie posiada pamięci o tym świecie do czasu, aż otworzy oczy i ujrzy przedmioty z tej rzeczywistości.

Na filmie Bashar - Spotkanie istot pozaziemskich słyszymy:
"mówiliśmy o spotkaniu z rasą "Thook"... o ich specjalnej właściwości, w czasie, gdy się z nimi rozmawiało i patrzyło na nich, wszystko wydawało się być normalne, ale gdy tylko odwróciło się od nich wzrok, natychmiast zapominało się, że w ogóle się z nimi rozmawiało."

Polecam ten film do obejrzenia w całości. Dzięki temu można będzie wiele zrozumieć.

<object><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/KjwAiirf3Wg?version=3&feature=player_detailpage"><param name="allowFullScreen" value="true"><param name="allowScriptAccess" value="always"><embed src="http://www.youtube.com/v/KjwAiirf3Wg?version=3&feature=player_detailpage" type="application/x-shockwave-flash" allowfullscreen="true" allowScriptAccess="always" width="640" height="360"></object>

Jerzy Karma

JJW111000791

Niezbędne jest uświadomienie, iż moc snu - jego władza nad śpiącym - jest zależna w dużym stopniu od jego zaangażowania w przedmioty z tego snu... oraz od powiązań śniącego z osobami ze snu.
Te powiązania często wykraczają poza dany sen, bo ów sen jest produktem śniącego jeszcze inny sen /para-sen/- zatem inny sen ma władzę nad tym, co teraz śnisz - czyli nad Twoim obecnym życiem.
W tym śnie (tutaj), również miewasz sny...

Obszar para-śnienia bywał i jest nazywany parapsychologią, okultyzmem itp.
Niektórzy wprost nauczali o śnieniu ludzkiego życia.
Inni owego śnienia nie traktowali jak prawdziwego życia i zaliczali je do krainy śmierci.
(Wyczuwający zależność między „tym życiem”, a paraśnieniem, wykorzystywali to do celów magicznych, czyli podejmowali próby wywierania wpływu na „te życie” poprzez strefę paraśnienia – z dobrym lub z żadnym skutkiem, gdyż zależne to było od ich stanu śnienia.)

Pamięta ktoś tego typy scenę przedstawianą na kilku filmach, gdy duch umarłego człowieka nie wie, że umarł?
A co jeśli Ty jesteś też takim duchem?
Nie żyjesz, ale nie wiesz o tym...
Ba! Jesteś nawet w gorszym położeniu - i dlatego nie pojmujesz dlaczego.
Tu bowiem utkwiliśmy!
Tu łączymy w rezonansie energię własnych śnień…
I one – nasze zderzające się śnienia – tworzą, kreują, naszą rzeczywistość..
Ale nie tylko nasze!
Bo poza tym naszym śnieniem tutaj, istnieje przecież paraśnienie!
A ono nie należy tylko do nas!
Niektórzy owe inne istoty, które współuczestniczą we współśnieniu naszej rzeczywistości nazywali bogami, półbogami, demonami, szatanami, archaniołami, czy aniołami.
W dzisiejszych czasach spotyka się przekazy mówiące o kosmitach, o istotach z innych wymiarów, z innych rzeczywistości, czy z innych gęstości, których istnienie jest powiązane w jakiś sposób z naszym.
Tak – bo wiążą nas nasze śnienia: nie chodzi tu tyle o nocne sny, lecz o to wszystko, co tkwi w naszych osobowościach! Bo to one są podstawą wspólnego śnienia światów. One są naszymi snami! I też snami narzuconymi ze śnienia innych osób…

Jerzy Karma

JJW111000792

Agemen

[link widoczny dla zalogowanych]

Agemen

Swaki

Piszemy, analizujemy, dociekamy, pragniemy posiąść wiecej i wiecej. I dla wielu z nas to jest ok, ale jest inna droga zadziwiająco prosta, ktora rownież możesz podążyć.
Obserwując siebie, harmonizujac sie coraz bardzie z własnym wnętrzem zacząłem odczuwać a potem widzieć w specyficzny sposob. Bardzo wyraźnie otworzyła sie przedemną istota połączenia lub jej braku. Prawidłowość jest zawsze taka sama pragnienie bycia czara, chęci posiadania prędzej czy pózniej nas separauje od siebie samych, rozdziela nas wzmacniając poczucie braku - i tak koło sie zamyka. W efekcie bardzo dobre szkolenie i wymagające ale trudne.
Kiedy zostawisz świat, wiedzę, wielkość, specjalność, tajemne nauki zrelaksujesz sie w sobie, uzyskasz połączenie ze wszystkim czego potrzebujesz. To jest tajemnica w prostocie.

Tak wlasnie z naczynia staniesz sie kanałem i wszystki inne zostanie ci "dodane".

Wtedy to twoja swiadomosc połączy sie z pierwiastkiem wyższym i przestanie istnieć rozdzielenie.

To wszystko na temat naszych wspaniałych i mądrych rozważań.

Pozdrawiam
Mariusz

Jerzy Karma

JJW111000902

Witaj Mariusz na tym forum,

Choć poniższe odpowiedzi nie będą zapisane typowo do autora, tutaj do Ciebie, ale bardziej do treści wyrażonej akurat przez Ciebie i akurat w konkretnej chwili Twojego istnienia i miejsca.

A dlaczego odpowiedzi?
Dlatego, że na tę treść jaka wyraziłeś można dać wiele różnych wariantów odpowiedzi Smile

Wariant 1 - krytyczny
Stwierdzenie, że to, co zawarł powyższy post, jest wszystkim – ma prawo kojarzyć się z żabą w stawie… dla której jest on całym światem.

Wariant 2 – częściowo pochwalny
Dałeś bardzo wartościową odpowiedź, gdyż harmonia z własnym wnętrzem jest niezwykle ważna i niezbędna do prawidłowego przeżywania swojego istnienia. Szczególnie gdy – jak dalej to ująłeś – prowadzi do… łączności z … sobą samym…

Wariant 3 - oceniający
Łączność z sobą samym? A któż to jest ów „Sobą Sam”?
Bo to u ludzi zależy przecież od ich nastawienia!
Kim innym jest On dla Ciebie, a kim innym dla np. mściciela…

Dlatego prawidłowym wymiarem harmonii z prawdziwym własnym wnętrzem (a nie z wnętrzem urojonym) nie jest łączność z sobą samym, ale łączność z innymi istotami – lecz łączność przez wymiar dobra i empatii.

Wariant 4 - czepialski
Jak można się wypowiadać o rozważaniach nie przeczytawszy nawet 1/10 z nich?

Wariant 5 - pytania
Tak… Odczuwanie – to jest dobry kierunek.
Nie wiem jednak na jakiej podstawie sugerujesz, że nie jest ono wiedzą?
Dlaczego wiedzę upatrujesz wyłącznie w myśleniu?

Wariant 6 – pokora
Masz rację, że w moich pracach jest dużo kwestii wyrażonych przez myśl.
Dlatego tak czynię, gdyż ludzie poszukują prawd poprzez myślenie.
Nie ma nic nagannego w dzieleniu się.

Zgadzam się, że lżej jest nie myśleć.
Uwielbiam nie myślenie.
Szczególnie wtedy gdy piszę nie musząc nawet myśleć. Bo myśli są wtedy jedynie rzuconymi cieniami.

Prostota jest piękna. I jakże łatwa, i lekka…

Wariant 6 – refleksja
Jakże proste z perspektywy choćby pogmatwanych ludzkich przepisów prawnych, czy z perspektywy gmatwanin najróżniejszych religii – jest życie trawy, czy drzewa … a nawet i kamienia …
Drzewa, kamienie … - sobie medytują …
Wg innych wersji cierpią …
W każdym razie żyją prościej – niż myślący ludzie!
Co wybierasz istoto? Narodziny w jakim ciele: ludzkim, roślinnym, czy mineralnym?

Wariant 6 – uwaga
Cóż znaczy „posiąść więcej i więcej”?
Bo jeśli Ty chcesz posiąść mniej – to po cóż Ci łączyć się „z pierwiastkiem wyższym”?

Wariant 7 – uściślenie
Są różne „więcej”…
Szlachetne i nieszlachetne.
Pozytywnie duchowe, oraz materialne negatywnie.

Wariant 8 – o ostrożności
Na jakiej podstawie ktoś może stwierdzać, że to co uznaje za dobre dla siebie – jest także jedynie dobre dla wszystkich?
Nawet jeśli taka podstawa istnieje. To winien ją podać.
Inaczej naraża się na błazeństwo, bufonadę.
I w takim wypadku nie dla każdego jest dobra ta sama rzecz.

Wariant 9 – o prostocie
Umysł ludzki z natury wierzy mocno w siebie, w swoje racje …
Tylko nieskończony ogrom wiedzy … uczy go pokory i prostoty.
Prostota przez wiedzę jest inną prostotą, niż prostota z powodu niewiedzy.

Wariant 10 – niejasności