Szukajmy jak odzyskać zdrowie

Jerzy Karma

Sri Caitanya Mahaprabhu - uznawany za inkarnację Boga - powiedział o sobie będąc w ciele ludzkim:
"Taka upadła dusza jak Ja nie jest godna słuchać Bhagavatam"

Co to znaczy? W ten sposób Bóg wypowiadając te słowa w ciele człowieka informuje ludzi, iż Pisma Święte tak daleko przekraczają swoim stanem wiedzy obecny poziom ludzki, iż człowiek w ich świetle jest niegodny.
Co jednak znaczyć ma ta niegodność?
Czy chodzi tu o to, by mieć złe samopoczucie i czuć sie poniżonym?
Absolutnie nie!
Niegodność świadczy tu o tym, by być świadomym swego niedostatku względem nauk z tych Pism, oraz by je szanować. Szacunek dopiero jest podstawą w dążeniu do realizacji osiągnięcia i wypełnienia nauk Pism Świętych.
Świętość która w nich jest ma bowiem służyć osiągnięciu świętości przez człowieka.
I o ile ów stan teraz - gdy jesteśmy niedoskonali - wydaje się nam czymś nadzwyczajnym, to w rzeczywistości świętość jest stanem normalnym i zwyczajnym. Kto jest rzeczywiście święty, ten jest dopiero najzwyklejszym z ludzi. Kto nie jest święty, ten jest chory i tkwi w niesprawności jako chory.
Wielu jest chorych, którzy nie chcą być uleczeni.

Igmana (ptak)

Upadła dusza?
Dlaczego dusza ma być upadła, skoro jest z Boga?
Czy Bóg stwarzając duszę i dając jej możliwość doświadczania w ciele ludzkim zakładał jej upadłość? A przecież wiedzieć musiał, jakimi drogami duszy wędrować przyjdzie. Wyposażając duszę w umysł, wiedział, że zwodzona będzie poprzez miraże w umyśle tworzone.

Celem duszy jest odkryć własną boskość, pierwotną doskonałość. To ją przywróci do Królestwa Bożego.
Podczas wędrówki przez materię, dusza „brudzi” się, przywdziewa coraz grubsze zbroje. Izoluje się i często zamyka w sobie. Czego dusza się boi?
Dlaczego tak niewiele istot otwiera dla innych swoje serca?
Kto wmówił duszy jej niegodność?
Skąd wziął się grzech nie zasługiwania?

Dramat duszy trwa.
Uwierzyła dusza w swoje skalanie i to ją kala. To pozbawia ją myśli czystej, serca ufnego. Bo czy ktoś, kto uwierzy w swoją niegodność i niedoskonałość nie nabierze takich cech? Czyż nie zacznie postępować w sposób nie doskonały?
Widać to doskonale na przykładzie dzieci. Ci, którym od małego wmawia się zło, stają się źli.
Kto wmówił duszy i człowiekowi zło?

Napisano: "Człowiekiem nierozumnym jest ten, kto daje zobowiązanie, kto daje porękę za swojego bliźniego." (Przyp. 17:18. BW)”

A ja daję porękę, bo wiem, że jedna jest DROGA, choć wielość ich. Wiem, że każdy jest święty, bo w każdym jest światło i prawda na najgłębszym poziomie. To upoważnia mnie do zaręczenia za człowieka.
Bóg nie stworzył bubla, lecz dziecko, na wzór i podobieństwo swoje. I pokazał jak należy kochać. Bez warunków.
Tylko taka miłość może dać wzniesienie istocie „upadłej”.
Jest to podanie ręki.
A nie unicestwienie na zawsze.

Daję kredyt zaufania bliźniemu, bo ufam Bogu i wiem, że jesteśmy tak naprawdę tacy sami.
Zabrudzenia zostaną zmyte miłością Boga i naszą wzajemną. Jej ogień ma moc oczyszczającą.
Czy widząc zbłąkaną istotę należy utwierdzać ją, że jest upadła?

Święte księgi.
Jest w nich mądrość, ale jest też i nie mądrość.
Zależy, kto je pisał i które słowa są z ducha, a które z człowieka.
Głupotą byłoby wszystko brać bezkrytycznie. I dosłownie.
Religie tworzył człowiek dla swoich korzyści. Należy o tym pamiętać. Bóg nie potrzebuje religii. Ani naszego uwielbienia.
Ale są też bogowie, żądający tego.

To, że człowiek nie potrafi akurat przejawić dobra, nie znaczy, że go w nim brak.
Dając kredyt zaufania i wskazówki, najlepiej można pomóc drugiej istocie.
Otwarte serce własne, otwiera cudze serca. Prędzej lub później.
A Bóg jest otwarty na wszystkich i z miłością czeka na nasz powrót.

Słowa Sri Caitanya Mahaprabhu, cyt. "Taka upadła dusza jak Ja nie jest godna słuchać Bhagavatam" oznaczają wg mnie tylko tyle, że dusza uwięziona w ciele człowieka i w uwarunkowaniach naszej planety nie potrafi pojąć właściwie znaczenia niektórych słów. Jeszcze nie potrafi.
Ale jest godna i jest święta, jak wszystko.
Kto nie widzi tej świętości jest ślepcem.
Widzenie świętości nie oznacza jednak ślepoty na złe uczynki.

Takie informacje przekazuje przeze mnie teraz Bóg, albowiem nic nie jest ze mnie a wszystko jest z Boga.
Miłość też nie jest moja, ona JEST.
I nie ma „Ja” lub „Ty”. Jesteśmy MY, chociaż jestem Ja i jesteś Ty.
A wszystko jest w Bogu.
I w MIŁOŚCI.

Jerzy Karma

Dlatego właśnie napisałem pracę pt. "Dusza - zwodnicze słowo".
/Najpierw jednak chcę umieścić na forum "Przypomnienie"./
Przez słowo dusza rozumie się rózne sprawy.
Stąd tyle niejasności.

Zaś słowo "upadła" jest używane w kilku znaczeniach.
Np. upadła w sensie wyrzucenia z Raju, czy upadła w sensie popełniania błędów.
Należy też patrzeć na kontekst wypowiedzi: "taka dusza... jak ja" - "upadła... jak ja".
Zatem mówi sie tu o indywidualnym upadku jakiejś duszy.
Nie o upadku z Raju. Gdyby chodziło o upadek z doskonałości, ten dotyczący wszystkich ziemian, to w zdaniu nie było potrzeby mówienia "jak ja".

O co zatem tu chodzi?
O wskazanie postawy.
Zupełnie odmiennej od tej - jaką ma większość ludzi, którzy lubią się wywyższać i wynosić ponad innych, czy ponad religie, albo ponad Pisma Święte.

Zresztą post wyżej wyjaśniałem znaczenie tej wypowiedzi - choć innymi słowami.
________________________________

Najbardziej w tym, o czym mówią ludzie, z Boga jest duch ludzki.
Dusza boskości nie może odkryć. Może jedynie ją wypracować.
Duch pod niektórymi względami z natury jest boski.
________________________________

Ufność Bogu nie usprawiedliwia niemądrego postępowania. Inaczej Bóg nie dałby ludziom rozumu.
Jeśli niektórzy niemądrze postępują i nie spotyka ich z tego powodu nieszczęście, to mieli szczęście.
Jest na to nawet przysłowie, że mają je zawsze Wink

W rzeczywistości nie zawsze.
________________________________

Ja nie chcę tu rozprawiać o filozofiach i ideach. One są ludzką fantazją.
Moim pragnieniem jest zajmowanie się tym, co jest praktyczne i realne.
Co sprawdza się.
Nie raz, a zawsze u tych, którzy to stosują.
________________________________

Szanuję Twoją dobroć i Twój idealistyczny stosunek do ludzi, który z niej wypływa.
Dobroć to jednak za mało.
_______________________________

Pisząc, że dusza jest niegodna, wyjaśniłem, co mam na myśli.
Niegodność ma wiele znaczeń - taka natura tego słowa.
Ty - pisząc, że jest godna - napisz, co masz na myśli.

Dusza nie jest święta. Nawet duchy są złe.
I wszystko też nie jest święte.
Co z tego, że masz taką iluzję?
Popatrz tu: http://www.boga.fora.pl/czlowiek-a-upadli-aniolowie,10/lucyfer,20.html#113
Nie należy głosić, że śmierdzące pachnie.
Trzeba rozumieć co jest doskonałe, a co nie jest.
I co czym jest.
_____________________________

Jedyny dramat duszy, to ten, że ona chce dramatu. Tak jest na ogół.
Co z tego, że mówi się co innego? Liczy się działanie.
_____________________________

I o jakim Bogu Ty napisałaś?
Miałaś na myśli żywego Boga?
I co znaczy wg Ciebie potrzebować?
Jeśli nie np. ktoś leżał na plaży i niczego nie potrzebował, a przypłynęli przyjaciele żaglówką po niego, a on popłynął i sie cieszył. To dlaczego cieszył się, skoro nie potrzebował tego? Wink

Tylko filozofowie przedstawiają Boga martwym, bo Go nie znają.
____________________________

Jerzy Karma

z Anthony de Mello - Wezwanie do miłości

De Mello także użył słowa dusza.
"zauważ jakościową różnicę między uczuciem światowym a uczuciem duszy."

Nie dlatego jednak zacytowałem tu jego wypowiedzi, by na to wskazać, tylko dlatego, że opisał w nich to, co każdy człowiek powinien poznać. Sam powyżej, słowa dusza, nie zacytowałem. W rzeczywistości bowiem, nie chodzi tu o duszę.
Gdyby dusza taka była, to nie byłoby możliwe, by ponieść na niej jakąś szkodę. Ani też jej utracić.