Falowa natura i prawa karmy

Jerzy Karma

Napisane 28 stycznia 2005 roku

Falowa natura

Przyjaciel Zygmunta Freuda, Joseph Breuer, miał pacjentkę Annę O. posiadającą liczne objawy fizyczne i psychiczne. Anna nawet wprowadzona przez Breuera w stan hipnozy przejawiała silne reakcje emocjonalne.

Zanim jednak będę kontynuował przypadek Anny przypomnę tę banalną sprawę, że każdy człowiek posiada jakąś wrażliwość i czy tego chce, czy nie, ulega oddziaływaniu otoczenia. I nie chodzi tu tylko o reakcję na ciepło lub zimno, itp. bardziej fizyczne odruchy. Reagujemy przecież także naszym umysłem, który z kolei wywiera na nas wpływ, nawet fizyczny.
Już w roku 1784 rząd francuski powołał specjalny komitet składający się z 9-u wybitnych uczonych, którego członkowie zaobserwowali skłonność wielu ludzi do naśladowania zachowań z otoczenia.

Z całą pewnością taka skłonność występuje na poziomie nie tylko świadomym ale i podświadomym. Oczywiście wiele zachowań otoczenia jest sobie sprzecznych i z tej masy wybierzemy świadomie czy nieświadomie takie, które w jakiś sposób są zbieżne z nabytymi przez nas wcześniej preferencjami. Takimi preferencjami może być nasz wiek, środowisko, czy osobiste skłonności z którymi przychodzimy na ten świat. Jak i te wcześniej zaobserwowane zachowania z otoczenia, których było więcej.
Naśladowanie otoczenia odbywa się nie tylko w sposób dla nas czytelny, nie tylko świadomy i podświadomy (czyli taki, że widzimy i słyszymy coś i nie myśląc o tym zaczynamy być pod tego wpływem), ale też w sposób falowy. Nasze myśli, uczucia, emocje, ruchy, nawet kształt, wszystko to ma swoją falę. Wytwarzamy zatem mnóstwo różnych fal i sami żyjemy w gąszczu najprzeróżniejszych fal. Nie musimy zatem czegoś widzieć czy słyszeć, ani nad tym myśleć, a to może wywierać na nas swój wpływ. Oczywiście tylko wtedy, gdy mamy w sobie coś, co reaguje na daną falę, czyli karmiczną podatność. Działa to podobnie jak kamerton odbierający i reagujący na typowy dla siebie dźwięk z przestrzeni.
Ludzie nie tylko odbierają fale od ludzi, ale i od zwierząt. Oczywiście tylko te, które są wspólne dla jednych i drugich.
W ten sposób wszyscy w jakiś sposób wywieramy na siebie wpływ. Bez względu na to, czy to widzimy, czy nie. No i oczywiście nie we wszystkim, bo nikt nie ma w sobie podatności reagowania na wszystkie fale.
Są jednak fale na które reagują wszyscy. Wywołują starzenie się i śmierć.
Trochę inaczej jest z falami chorób. Ich odbiór i podatność na nie bywa różna. Jednak zaobserwowano, że są rejony, w których te fale są bardziej nasilone i tam występuje więcej przypadków danej choroby. Podobnie zdarzają się okresy czasowe, gdy jakaś fala wywołuje typową dla siebie chorobę, niekoniecznie epidemię wirusową ale też masowe zachorowania. Oczywiście wiedza medyczna potrafiła ustalić inne przyczyny wszelkich chorób, jednak nie uwolniło to świata od chorób.
Siłą rzeczy nasuwa się pytanie: Czy można w jakiś sposób zablokować w sobie podatność na odbiór jakiejś fali i w ten sposób wyzwolić się z pod jej działania?
Jeśli chodzi o starzenie się, to wiadomo, że proces ten przebiega u ludzi różnorodnie. Niektórzy np. mając 40 lat wyglądają na 50, inni zaś na 30 lat i mogliby się podać za dzieci tych pierwszych.
Możliwe, że wynika to z odmiennego reagowania na falę powodującą starzenie się.
Przyczyna może być też jeszcze inna albo dodatkowa. Na każdą falę może istnieć antyfala, czyli niwelująca jej działanie. Może falę starzenia się częściowo niwelują np. wiara, optymizm, radość, miłość, dobroć.

W tym miejscu wrócę do pacjentki Josepha Breuera. Anna była szczególnie wrażliwą osobą. Istotne też jest to, że reagując na wiele rzeczy silnie emocjonalnie wytwarzała potężną falę, na którą sama była podatna.
Gdy jej ojciec miał ataki duszności i wydawał dźwięki, to odczuwała taką przykrość, że starała się ich nie słyszeć. To przeżycie było u niej tak silne, że wystąpiły u niej autentyczne zaburzenia słuchowe.
Nie u każdego człowieka coś takiego wystąpi. Anna ze swoją nadzwyczajnością pod tym względem ukazuje nam jak nasze myśli, uczucia i emocje oddziaływują na nas samych. Z tym, że u większości ludzi rezultaty nie będą widoczne tak szybko. Jednak prędzej czy później zapłacimy za każdą zbędną myśl czy emocję.
Innym razem Anna czuwając przy chorym ojcu i mając łzy w oczach została przez ojca zapytana o godzinę. Z wysiłkiem przez łzy popatrzyła na zegarek i od tego momentu zaczęła mieć trudności z widzeniem.
Anna nie wiedziała, że te jej przeżycia były przyczyną tych zaburzeń. Do tego stopnia nie wiedziała, że nawet wprowadzona w hipnozę podawała sto innych przyczyn. Dopiero, gdy w hipnozie uświadomiła sobie prawdziwą przyczynę, zaburzenie ustępowało. Tak jakby uświadamiając wytwarzała antyfalę dla fali powodującej zaburzenie.
Przypuszczam jednak, że Annę było tak samo łatwo uleczyć jak zachorowała. Podobnie jak napis z masła łatwo się zmazuje, a Anna była wrażliwa niczym masło. Czyj umysł ma naturę kamienia, to jego dolegliwości muszą wystąpić po długotrwałym falowym oddziaływaniu i podobnie leczenie będzie długie i trudne. Upór zatem nie jest przydatny.
Ci zatem, którzy nie odczuwając na siebie takich wpływów, niech uważają jeszcze bardziej, późniejszy ich ból będzie bowiem silniejszy i trudniejszy do pozbycia się – jeśli obecnie poddają się niewłaściwym oddziaływaniom lekceważąc wszelkie konsekwencje.
Jakby nie było, wszyscy podlegamy falowym oddziaływaniom. Dlatego nawet zabijanie zwierząt i ich cierpienie, bo przecież uciekają od swoich zabójców, wywiera swój falowy wpływ na nas wszystkich.
Warto jest zatem choćby ograniczać spożywanie mięsa. I uwaga ta w zasadzie powinna się bardziej odnosić do osób pracujących w przemyśle mięsnym, niż do konsumentów, gdyż niewłaściwe traktowanie zwierząt wnosi wiele destrukcyjnych fal do ludzkiego świata.
Cierpienie innych ludzi także uderza w nas swoim falowym oddziaływaniem, nawet jeśli my tego nie odczuwamy. Nie odczuwamy, ale odbieramy i nie unikniemy jego działania na nas, które prędzej czy później wyrazi się fizycznie w naszym życiu, a my nie będziemy mogli pojąć dlaczego coś takiego nas spotyka.

Dlatego w miarę takiego rozwoju /społeczeństw/ jaki ma ludzkość, a polegającego na tworzeniu silnych wzajemnych strukturalnych zależności i wymogów opartych na prestiżu zawodowym i pieniądzu, wymianie towarowej, systemach pracy i szkolnictwa, pojawia się coraz więcej stresogennych sytuacji wytwarzających cierpienia i towarzyszące im fale. Fale te zaś uruchamiają fizjologiczne mechanizmy wyzwalając liczne zachorowania, określane chorobami cywilizacyjnymi, u osób mających odpowiadającą na daną falę karmiczną podatność, do której predestynować może cały zbiór różnych przyczyn.

Jerzy Karma

Prawa karmy

Czasami może zastanawiać, dlaczego tak wielu ludzi z natury dobrych ma tak złe życie. Ktoś, kto jest dobrego charakteru od urodzenia z pewnością już taki był w swoim poprzednim wcieleniu. Zatem będąc dobrej natury z pewnością nie postępował źle, zatem według prawa karmy obecne życie powinien mieć dobre. Dlaczego zdarza się, że bywa inaczej?
Podstawowe tego przyczyny są dwie.
Pierwsza ma związek z długotrwałym leczeniem, czyli jeśli ktoś przez wiele wcieleń postępował źle mimo wielu lekcji, i jeśli w którymś wcieleniu pojawiły się pierwsze oznaki moralnego zdrowia, to nie znaczy, iż taka osoba jest już zupełnie uzdrowiona moralnie i że w każdych warunkach będzie działać poprawnie. Dlatego mimo manifestacji oznak zdrowia moralnego będzie jeszcze poddawana karmicznemu uzdrawianiu poprzez trudy życia aż do osiągnięcia pewnego zdrowia moralnego w każdych warunkach.
Drugą przyczyną bywa własny wybór duszy. Wybór trudniejszego życia, aby poprzez trud i cierpienie wznieść się jeszcze wyżej w rozwoju i poznaniu. Oczywiście taki wybór wiąże się też z możliwością klęski, gdyż czasem dusza postawi sobie zadania ponad swoje możliwości moralne oraz swojej osobowości i upada niżej, musząc po tym podjąć proces regeneracyjny w kolejnych wcieleniach.

Może także zastanawiać, dlaczego tak wielu ludzi z natury złych ma tak dobre życie. Ktoś, kto jest złego charakteru od urodzenia z pewnością już taki był w swoim poprzednim wcieleniu. Zatem będąc złej natury z pewnością nie postępował dobrze, zatem według prawa karmy obecne życie powinien mieć złe. Dlaczego zdarza się, że bywa inaczej?
Podstawowe przyczyny są także dwie.
Dobre życie bardzo często otrzymują dusze wcielające się w swoich pierwszych inkarnacjach. Daje im się na początku jak najlepsze warunki, mimo że przyjmują one zazwyczaj cechy inklinujące do powstania złych zachowań, a nawet później i złe cechy. (Mogą to uczynić z wielu powodów. Nawet z chęci poznania danej cechy i zapanowania nad nią, czy z chęci zbliżenia się do ludzi z podobnymi cechami, aby ich od nich uwolnić. Poza tym istnieje cała masa przyczyn towarzyszących tym powodom.) Tak było z wszystkimi duszami. Każdy otrzymał szansę stania się dobrym w dobrych warunkach. Gdy zaś nie podołał swemu zadaniu, to ponosił klęskę, z której musi się kiedyś podnieść. Wtedy dane jest poznanie konsekwencji wynikających ze złych cech. Ma to mobilizować do wydajniejszej pracy nad daną cechą, aby nad nią zapanować poprzez przekształcenie jej w dobrą.
Druga przyczyna, to pomoc dla dusz mających bardzo upadłe osobowości. Czasem osobowość mimo licznych ciężkich żywotów staje się tak zapamiętała w swoim złym działaniu, że nie wie już, co to jest dobro i zachodzi potrzeba, aby go jednokrotnie, w jednym życiu, doświadczyła ponownie. Stwarza się jej szansę opamiętania.
Dlatego mimo przejawiania demonicznej natury może otrzymać w którymś życiu bardzo sprzyjające warunki. Jest to tak zwana druga szansa ze strony dobra.
W ten sposób dobro pojawia się na początku, dając możliwość godnego postępowania. I pojawia się po krańcowym upadku, dając możliwość zbawienia. Aby nikt swego zła nie mógł usprawiedliwić ciężkim życiem, brakiem miłości, dobra, czy brakiem drugiej szansy ze strony dobra.

Czy jednak w/w przyczyny są podstawowymi z zasady? Nie. Są one jedynie podstawą do zrozumienia złożonych zagadnień karmicznych.
Nie same jednak prawo karmy określa osobowość i życie jednostki. Prawo karmy musi uwzględniać przeznaczenie określonej inkarnacji.
Inkarnację całej osobowości i karmy jednostki można porównać do wyjazdu człowieka. I tak jak ludzie wyjeżdżają albo służbowo, albo na wczasy, czy też na zaprawę harcerską, biorąc przy tym potrzebną część swojego dobytku i mając odpowiednie do rodzaju działania nastawienie – podobnie osobowość inkarnuje swoją częścią wraz z przypisaną jej karmą.
I każdy taki jednorazowy przejaw inkarnacji, mimo że jest jedynie fragmentarycznym przejawem osobowości i karmy, nie jest nawet natychmiastową manifestacją, lecz przejawia się powoli, według własnego rytmu i odpowiednio do okoliczności.

Przejaw ten trwa jeszcze jakiś czas po śmierci ciała. Z tym, że czas płynący po śmierci ciała jest czymś innym niż czas za jego życia. Dlatego różne mogą być jego opisy. Inaczej się go opisze z ludzkiej perspektywy, a inaczej z perspektywy „ducha zmarłego”. A względem siebie czasy te mają się jeszcze inaczej.
Z tego powodu po paru dniach od śmierci, „duch zmarłego” jednocześnie jest i jednocześnie go nie ma. Żyje on równolegle do naszego życia mając nawet czasem z nami kontakt nawet po wielu latach od tzw. śmierci mimo, że go już nie ma wg naszego czasu, gdyż jego czas nie biegnie równolegle z naszym. W swoim czasie on jednak żył równolegle do nas i my możemy mieć kontakt z nim w jego czasie. On już przeżył z nami to, co my przeżywamy. Ale że kontakt odbywa się w naszym czasie, to doświadczamy wrażenia jednoczesności. Duch zresztą także, gdyż on w czasie kontaktu istnieje.

Rysunek 1

[link widoczny dla zalogowanych]

Również po śmierci naszego ciała przydarzyć się może nam spotkanie z wcześniej od nas zmarłymi.

Rysunek 2

[link widoczny dla zalogowanych]

Może to wynikać z tego, czas B po naszej śmierci zawiera się w czasie C zmarłego przed nami.

W uproszczeniu można powiedzieć, że jakiś początek czasu B po naszej śmierci zawiera się w czasie B spotkanego zmarłego.

Rysunek 3

[link widoczny dla zalogowanych]

Jednorazowy przejaw inkarnacji nie dotyczy jedynie życia ziemskiego, bo zawiera w sobie tzw. życie pozagrobowe, które jest także elementem rozwojowym. Po doświadczeniach w czasach A, B i C osobowość modyfikuje odpowiednio do nich swoją całościową karmę. I w kolejnym wcieleniu-wyprawie może inkarnować biorąc część swoich lepszych lub gorszych cech i niezależnie od tego biorąc część swojej gorszej albo lepszej karmy. Podobnie jak wyjeżdżając bierze się więcej albo mniej pieniędzy, czy nawet zaciąga się kredyt, gdy są rokowania, co do jego spłaty.
Z powyższego wynika, że to, co się nam przydarza w życiu, w żaden sposób nie daje podstaw do osądzania, czy jesteśmy lepsi, czy gorsi od innych, ani do stwierdzeń, że zasłużyliśmy no to, czy tamto, bez względu, czy jest to dobro, czy zło, które się nam przytrafia.
„W tym samym czasie przybyli do niego niektórzy z wiadomością o Galilejczykach, których krew Piłat pomieszał z ich ofiarami.
I odpowiadając, rzekł do nich: Czy myślicie, że ci Galilejczycy byli większymi grzesznikami niż wszyscy inni Galilejczycy, że tak ucierpieli?
Bynajmniej, powiadam wam, lecz jeżeli się nie upamiętacie, wszyscy podobnie poginiecie.
Albo czy myślicie, że owych osiemnastu, na których upadła wieża przy Syloe i zabiła ich, było większymi winowajcami niż wszyscy ludzie zamieszkujący Jerozolimę?
Bynajmniej, powiadam wam, lecz jeżeli się nie upamiętacie, wszyscy tak samo poginiecie.” (Łuk. 13:1-5, BW)

Jerzy Karma

"Człowiek będzie musiał udać się do domu wieczności. Na ulice zaś zaczną wnet wychodzić płaczki.
Zanim jeszcze zostanie zerwany sznur srebrny /nić łącząca ciało z resztą nośników/, i zanim się stłucze czasza złota, i wiadro /chodzi o dzwon - pozostałe ciała istoty/ się rozbije u źródła /przy wejściu fragmentarycznej osobowości w całą/ i kołowrót złamany /przerwany/ wpadnie do studni /chodzi o tunel/.
Wróci się proch do ziemi, jak przedtem był, dech zaś wróci do Boga, który go kiedyś dał."
/Kompilacja Kazn. 12:5-7 z 4-ech Biblii: W., G., T., W-P./

Jerzy Karma

P.s.
/Powstałe 14 września 2008 roku o 7.00./

Co w umyśle - to i w ciele

Wszyscy ludzie tworzą określony umysł zbiorowy. SKładający się także z licznych mniejszych o różnym zakresie umysłów.
Istnieje oddziaływanie na umysł człowieka owego umysłu zbiorowego i jego podzbiorów.
W oddziaływanie to wchodzi się także poprzez interakcję, czyli Ty chcesz wpłynąć na ludzkość, na społeczność, czy na kogoś, a nawet na przedmioty będące wytworami związanymi w jakiś sposób ze społecznością, lub też masz jakikolwiek kontakt z nimi - wtedy umysł Twój podlega wszystkim tym zbiorowym siłom. I nawet jeśli nie wszystkie z nich zamanifestują się w swojej oryginalnej formie, bo staną się bardziej lub mniej zmodyfikowane przez umysł jednostki, to działanie ich istnieje.

Dlatego liczni mędrcy i święte osoby robiły coś, co było odcięciem się od tego wszystkiego.
Nie byli oni jednak mędrcami i świętymi wg samych siebie, gdyż chęć bycia mędrcem, czy świętym, jest jednym z tych elementów tworzących wyżej wspomniane interakcje - zatem uzależnia jednostkę.
Oni ze swojego punktu widzenia działali jedynie inaczej. Jak ludzie nie z tego świata.
Do form takiego odcięcia trzeba zaliczyć ascezę, wyrzeczenie, a w najłagodniejszej postaci posty, czy odpowiednie modlitwy, zatem nie te proszące o rzeczy tego świata, gdyż one wiążą ze światem.

Do metod odcięcia szczególnie używano wycofania się, izolacji.
Od wszystkiego, co ma związek z ludzkim światem. Są to nawet budynki, gmachy, oraz wszystkie przedmioty i wytwory ludzkie. Dlatego wiedzący albo - najczęściej - idący tą drogą intuicyjnie, redukował i ograniczał kontakt z tymi przedmiotami do niezbędnego minimum. Co ten świat postrzega jako ascetyzm. Zaś ascetyzm uważa za ograniczanie przyjemności.

Kto zatem chce uniknąć manipulacji, niech wie, że nawet patrząc na budynek... już jest manipulowany. Jednak on sam z własnej woli cały czas w tym tkwi i się tego trzyma, gdyż obok całego arsenału zalewów informacyjo-sterujących, zawsze pozostaje ów element wolnej woli, który może powstać jakby z martwych i podjąć własną decyzję ku wyzwoleniu. Jednak on śpi nie chcąc sie obudzić.

Sprawy te są omówione także w Przypomnieniu.

Igmana (ptak)

Piszesz Jerzy, że izolacja od świata chroni przed jego falowym wpływem na nas.
W szczególności przed negatywnymi skutkami tego wpływu.
I że dlatego święci oraz mędrcy izolują się.
Piszesz, że nawet patrzenie na budynek poddaje nas określonej manipulacji z jego (budynku) strony. Oczywiście, nie o budynek sam chodzi, lecz o idee twórców w nim przejawione.
Zatem myśl zawarta w kamieniu, a nie sam kamień wpływa na nas.

Fale, o których piszesz, są falami świadomości, bo wszystko w ostatecznej postaci jest świadomością.
Dlatego obrona także tkwić będzie w świadomości. Jakiej?
Na pewno szerszej od tej, która na nas działa.
Inaczej, takiej, która potrafi objąć sobą niejako to, co działa.
Mając właściwe zrozumienie, jesteśmy wolni od wpływu na nas określonej fali.
Nie podlegamy jej, bo wiemy, czym jest i czym my jesteśmy.
Wiemy, że nie jesteśmy tym, co próbuje na nas wywrzeć swój wpływ.
Czyż nie jest to skutecznym antidotum?
Czy Bóg, mając najszerszą świadomość podlega czemukolwiek?
On jest ponad i jednocześnie we wszystkim.
Nie potrzebna mu izolacja, gdyż będąc wszystkim, wie o wszystkim wszystko.
To daje „wszechwiedzę”, najszerszą (absolutną) świadomość.

Czy zatem izolacja, czy „poddanie się” działaniu świata w celu jego poznania i zrozumienia uwolni nas od jego wpływów?
Jednak musi to być świadome poddanie się, z określoną świadomością wyjściową.
Inaczej świat pochłonie nas.

Piszesz ascetyzm.
Ja mówię złoty środek. Wink

Mądrości nie nabywa się poprzez wycofanie, ona przychodzi z aktywności i działania.
Bo działanie rodzi przeróżne implikacje, zmusza do szukania skutecznych rozwiązań.
Pozwala na kumulację wiedzy o trafionych rozwiązaniach.
I to uwalnia od sytuacji wiążących.

Pozdrawiam Wink

Igmana

Jerzy Karma

Witaj Igmano, dziękuję Ci za szersze przedstawienie zjawisk o których napomknąłem.
Dzięki temu możemy je lepiej omówić.

Rozumiem to doskonale, że "droga środka" może się podobać Smile

Mi też się zawsze ona podobała Wink

Z jakich względów - to już odpowiedz sobie sama, gdyż to są względy archetypowe dla tego świata.
Nazywasz środkową drogę "złotym środkiem". Słowo "złoty" ma tu sugerować podświadomości, że jest to jakaś cudowna, albo i najlepsza, droga.
"Złoty środek" jest jednak złoty jedynie dla tego świata.
I jest wynalazkiem tego świata - próbą bycia TAM bedąc TU.
Przy tym opierając się na sprawach tego świata, by jednocześnie mieć profity TAMTEGO.

Jeśli ktoś chce próbować tej metody - ma wolną wolę.
Dlaczegóż zatem miałbym być przeciw jego wolnej woli?
Próbuj zatem - jeśli chcesz.
W młodości też mi ta droga środka przypadła do gustu.
Przekonałem się jednak, że nie ma w niej mocy wyzwalającej.
Może ona jedynie ulepszyć życie w tym świecie - słuzy zatem jedynie ulepszaniu tego świata. Co z pewnością jest także dobre.

Różkokrzyżowcy ze Wspólnoty Różokrzyżowej uczą o tym, że ten świat jest w ewolucji duchowej. Droga środka harmonizuje z tym poglądem, gdyż ona przyśpiesza tę ewolucję.
Uczą jednak też, że ta ewolucja trwa przez wiele inkarnacji Ziemi.
Wspominając przy tym, że jednostka ma szansę, by w pojedynkę zrobić to szybciej.

Nawet w czasie jednego swojego zycia.
I nie za pomocą metody złotego środka, lecz musi to być coś bardziej radykalnego.
Coś jak wybuch atomu, by osiągnąć odpowiednią "prędkość kosmiczną" Wink

Na przejście TAM.
Natomiast "złotym środkiem lokomocji" można przyjemnie poruszać się najwyżej tutaj Smile

____________________________________

Teraz odnośnie budynku i o tym co ujęłaś jako "idee twórców w nim przejawione".
Skoro zaś jest tak jak napisałaś: "Zatem myśl zawarta w kamieniu, a nie sam kamień wpływa na nas."

Dlaczego jednak oddzielasz tę myśl od kamienia?
Skoro jest w nim zawarta, to stała się w określony sposób częścią jego.
Podobnie jak Twoje myśli obecnie już nie myślane są częścią Ciebie. Nie myślane obecnie, a jednak działające na Ciebie. Tak jak działa na Ciebie Twoja przeszłość.

Skoro zaś kamień jest emanantem myśli, to nie tylko twórców, ale każdego kto miał z nim doczynienia. Zaś o sile emanacji decyduje osobista natura kamienia jak i siłla myśli które do niego przylegały.
Bywa zaś, że moc myśli czy uczuć "użytkownika" jest silniejsza niż moc idei twórcy.
Zatem to, co kamień przejawia, powstaje w najróznorodniejszy sposób.

Apropo patrzenia na budynek /wszyscy wiemy, że w domyśle mamy dowolny przedmiot - niekoniecznie budynek/, to liczy się nie tylko kontakt wizualny, czy słuchowy, lecz także forma samej obecności przedmiotu.
We wszystkich kulturach zawsze zwracano uwagę na przebywanie w obecności określonych przedmiotów lub miejsc. Znane są np. pielgrzymki do miejsc nazywanych świetymi, oraz to, iż miały one charakter oddziaływań na ludzi.
Mniej jednak zwracano uwagę na oddziaływania przedmiotów "nieświętych".
Tymczasem to one jednak najbardziej determinują życie ludzi.
W nich nieswiadomie zapisujemy swoje niedoskonałości i słabości, a one potem je jeszcze wzmacniają w nas. Ba! Niepozwalają nam z nich wyjść!
Dlatego jeśli gdzieś ulega ktoś słabościom... to niezwykle trudno będzie mu sie tam ich pozbyć. Wystarczy jednak, że opuści takie miejsce i wszystkie jego przedmioty, a z zaskakującą łatwością dozna uwolnienia na czas dłuższy, niż doświadczyłby w owym miejscu. Na czas dłuższy tylko, nie zaś w ogóle, gdyż jeśli ma jeszcze to we własnym wnętrzu, to z czasem to się wypłynie.
Jednak jest to sytuacja, gdy może pracować nad sobą bedąc wolnym od przeszkód z otoczenia.

Jeśli zaś ktoś nie wierzy w tego rodzaju oddziaływania falowe, czy wibracyjne, to odwołam się do skojarzeń umysłu. Gdy robisz określone działania postrzegając jakieś przedmioty, to późniejszy widok owych przedmiotów będzie tak oddziaływał skojarzeniowo na Twoją podświadomość, że nastapi pobudzenie do ponownego robienia tych działań. Oczywiście pozostaje to w określonej zależności od czasu.

Istnieje bowiem specyficzny indywidualny dla zjawiska zakres czasu, gdy takie oddziaływanie pojawia się szczególnie.

Budynek stojący w miejscu publicznym podlega oddziaływaniom nie tylko jego np. mieszkańców, ale i wszystkich, którzy go mijają lub go widzą.
____________________________________

Co do fal, to nie ważne jak je nazwiesz. Czy np. Ty świadomością, a ja np. nieświadomością.
Ktoś bowiem może rzec, iż nieświadomość jest prawdziwą świadomością, gdyż steruje świadomością.
Zależy zatem jak co zechcemy zdefiniować.
O świadomości może Igmano jeszcze sobie kiedyś popiszemy Wink

Jeśli zaś chodzi o Twoje sformułowanie, że: "wszystko w ostatecznej postaci jest świadomością"
To ono też wynika z określonej definicji świadomości.
Gdy ktoś przez świadomość uzna sposób reakcji ludzi na świat, wtedy to sformułowanie nie będzie prawdziwe.
W szerszym sensie zaś będzie prawdziwe, gdy np. uznamy, że atom też przejawia swoiste dla siebie procesy myślowe.

Jerzy Karma

Jeśli jednak określenie „złoty środek” ktokolwiek kojarzy z buddyjską drogą środka, to sprawę należy omówić dokładnie.

W temacie wyżej napisałem:
„…mędrcy i święte osoby robiły coś, co było odcięciem się od tego wszystkiego.
/…/ Do form takiego odcięcia trzeba zaliczyć ascezę, wyrzeczenie, a w najłagodniejszej postaci posty, czy odpowiednie modlitwy, zatem nie te proszące o rzeczy tego świata, gdyż one wiążą ze światem.

Do metod odcięcia szczególnie używano wycofania się, izolacji.
Od wszystkiego, co ma związek z ludzkim światem.
/…/
…wiedzący albo - najczęściej - idący tą drogą intuicyjnie, redukował i ograniczał kontakt z tymi przedmiotami do niezbędnego minimum. Co ten świat postrzega jako ascetyzm. Zaś ascetyzm uważa za ograniczanie przyjemności.”

Na co odparłaś:

Igmana (ptak)

Witaj Jerzy,
Masz rację, co do drogi złotego środka, podobnie to pojmuję.
Wspaniale rozwinąłeś temat. Smile

Chcę jednak zwrócić uwagę na tytuł Twego, poprzedniego postu: „Wybrać jednoczenie się z Bogiem”.
Sugeruje on bowiem, że wybierając jednoczenie, zakładamy niejako początkowe oddzielenie od Boga.
Czy jednak oddzielenie jest w ogóle możliwe? Taka świadomość, że gdzieś tam jest Bóg, a tu ja, oddzielony, jest wg mnie wysoce niewłaściwa.
Jeżeli faktycznie bylibyśmy oddzieleni, to czy w naszej mocy byłoby to zmienić?
I co to znaczy oddzielenie? Czyż nie jest wszystko jednością?

Zakładam, że chodziło Ci raczej nie o faktyczne oddzielenie, lecz o świadomość bycia poza Bogiem. Zachodzi zatem konieczność określenia, czym jest Bóg.
Pisałeś w innym temacie, że odbieramy, czujemy Boga magnetycznie. Skoro tak się dzieje, to znaczy, że jesteśmy z nim w jakiś sposób połączeni, przenikamy się. Skoro tak, to jak można wybierać jednoczenie się?
Można wybierać jedynie coraz lepsze dostrajanie się poprzez podnoszenie wibracji własnej do … no właśnie, do czego? Do szerszej świadomości?
Czyli Bóg, to świadomość absolutna?
A my cząstkowy, zawężony w niej udział?

Moją świadomością, jestem zjednoczona z Bogiem, nie muszę wybierać jednoczenia się, bo nigdy nie byłam poza nim. Na najgłębszym poziomie wszystko jest jednorodne. Atomy osiągają prędkość kosmiczną. Jest tylko światło ….

Mogę wybierać doskonalenie się, aby dojść do boskiej doskonałości w moim działaniu i świadomości.
Tzn., właściwie chodzi o świadomość, z niej wypływa działanie.
I moja istota, ta doskonała, boska istota, która jest w tej chwili dla mnie, człowieka uwięzionego w matrixie „niedostępna”, jest w Bogu.
I ona wie to, czego nie wiem ja – człowiek, żyjący w iluzji fałszywych wyobrażeń i przekonań. Dlatego wędruję drogą złotego środka ….. Wink

Wędruję w Bogu i do Boga …. A może do siebie prawdziwej? Nie oddzielonej?

Pozdrawiam Wink

Igmana

Jerzy Karma

Droga Igmano,

Cieszy mnie niezmiernie Twoje głębokie wnikanie w niektóre zagadnienia.
Widzę też, że w naturalny dla ludzkiego umysłu sposób, oczekujesz w ich zrozumieniu oprzeć się na logice.
Tymczasem chcąc ową logikę zastosować do fragmentarycznych postrzeżeń tegoż umysłu.
Wtedy zaś najczęściej dochodzi się do widzenia pozornych sprzeczności, których nie ma w całościowym oglądzie.

Rozważmy dla przykładu kwestię jaką poruszyłaś.

Otóż na mój apel, by jednoczyć się z Bogiem, napisałaś:

Igmana (ptak)

Drogi Jerzy,

Doskonale zdaję sobie sprawę z fragmentaryczności postrzegania mojego umysłu jak i ze stosowanych przezeń narzędzi. I choć sam umysł jest narzędziem istoty, jaką jestem, to stosuje on logikę przy próbie opisu tego, co postrzega.
Istota zaś (czyli ja), dostrzega dychotomie powstające z „logicznego” oglądu, gdyż ma w sobie zgromadzoną szerszą wiedzę. Dostrzegając te dychotomie, potrafi widzieć więcej.

Ja-człowiek (cząstka tej istoty) zdaję sobie sprawę z niekompletności siebie tu i teraz, oraz z ograniczonych możliwości dostępu do baz danych.
Jednakże, ja-człowiek, mając umysł i uczucia zbieram doświadczenia, przekształcam je na wiedzę i wzbogacam siebie, tym samym istotę.
Nie podejmuję się opisu, czym jest owa istota, bo przekracza to możliwości człowieka.
Czuję jednak, że jestem tu tylko cząstką siebie, że jest mnie więcej. Wink

Czuję też, że jest coś więcej poza istotami.

Jest jakaś inteligentna siła sprawcza, którą umownie nazywamy Bogiem.
Stwarzając warunki do zaistnienia wszystkiego, co jest, wg jakiejś idei, planu, Bóg niejako „mieszka” w stworzonym dziele.
Jego plan realizuje się poprzez boskie prawa.
My jesteśmy częścią tej realizacji.
Stopniowo „poznajemy” zamysł Stwórcy, włączając się w dzieło dalszego tworzenia.
Oczywiście, niezbędna jest wiedza, wynikająca z gromadzonych doświadczeń. To określa posiadaną świadomość, ta zaś wpływa na dalsze działanie i możliwości twórcze.

Istota, jaką jesteśmy funkcjonuje w wielowymiarowej rzeczywistości, na różnych jej płaszczyznach.
Jedną z takich płaszczyzn jest nasze życie na Ziemi.
Nie mając głębszego wglądu w złożoność istnienia, funkcjonujemy niejako w Matrixie.
Ci, co nie znają PLANU ani PRAW, prześlizgują się przez życie nieświadomie, pogrążeni w hipnotycznym śnie.
Niektóre jednostki widzą więcej niż inne, choć też nie wszystko.
Jednak życie TU ma sens. Ma swoje uzasadnienie, inaczej nie istniałoby.
Tak naprawdę, wszystko ma sens, mimo, że często go nie dostrzegamy.
Wszystko dzieje się zgodnie z wolą Boga, wg jego zamysłu.
Nasza wola też jest elementem tego zamysłu.
Dlatego dopuszczone i przewidziane są wszelkie warianty rzeczywistości.
Coś na kształt boskiego eksperymentu.
Nasze odczuwanie życia jako uciążliwości bądź radości jest skutkiem nadanej nam wolnej woli i nie/umiejętnego jej stosowania.
Umysł, z jego logiką ma nam służyć do wyciągania wniosków i przemiany siebie, do zmiany naszego działania na coraz bardziej zgodne z boskimi prawami.

Dana nam została najwspanialsza możliwość poczucia całości, Boga.
Dzieje się to za sprawą miłości.
Miłość, naprowadza na właściwą drogę, gdzie jest Bóg.
I choć Bóg wciąż w nas jest, bo nigdy nas nie opuścił, nie poczujemy go, gdy nie dopuścimy do siebie miłości.
Dlatego, warto ją poznać i nią żyć.
Mamy wolną wolę, czy i kiedy to się stanie.
I mamy też potencjał, jak słusznie zauważyłeś.
Potencjał na wszystko, zarówno dobro i zło.
Takie „stopniowanie dramaturgii” w istnieniu.
Trzeba jednak pamiętać, że każdy cyklon, tornado ma swoje oko ciszy.
Kwestia umiejscowienia się. Wink

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,

Świadomość absolutna, nie znaczy świadomość tylko doskonałości. To świadomość wszystkiego, co jest. Czyli także zła. Czy zakładasz, że Bóg może nie być czegoś świadomy?
Świadomość nie jest jednak tym samym, co wyrażanie. Można mieć świadomość zła, jednak nie przejawiać go. To kwestia wolnej woli i wyboru. Także wyboru bycia zniewolonym, by nie musieć wybierać. By inni za nas wybierali. To takie wygodne, choć zgubne. Wynika z zawężonej świadomości. Z tego, czym się karmimy …

Jerzy, nie ma sprzeczności w moich wypowiedziach, które uwypuklasz. To po prostu inne spojrzenie na różne kwestie. Sam doszukujesz się tu logiki, którą mi wcześniej zarzuciłeś.
Stąd pozorne rozbieżności.
I czy na pewno dobrze odbieramy swoje myśli?
Czy zawsze muszę postępować doskonale, by mieć świadomość zjednoczenia z Bogiem?
Czy jedno implikuje drugie?
Wydaje mi się, że inaczej pojmujemy to zjednoczenie.

Pytasz, czy to, co doskonałe i święte jest teraz oddzielone ode mnie.
Powiem tak, jest i nie jest.
To zależy, na co patrzę i co wybieram w danym momencie.
Co ogarniam swoją świadomością.

Piszesz też Jerzy:
„Niech błogosławieństwa Boga będą z Tobą
I z każdym kto to czyta”

To ja pytam, dlaczego ograniczasz to czytanie do 6 osób, które są zarejestrowane i które mogą się zalogować, aby to przeczytać.
Dlaczego tworzysz granice? Czy Bóg tego chce?
Czy właściwym jest wymuszanie rejestracji?
Potrzebne są kurtyny?

Oczywiście, odpowiesz pewnie, że nikogo nie zmuszasz.
A jednak …… nie zarejestrujesz się, nie będziesz czytał …...
I nie czytają nie zarejestrowani, bo nie wybierają rejestracji, choć może wybraliby czytanie.

Pozdrawiam Cię w nie/doskonałości Wink

Igmana

Jerzy Karma

Igmano.

Napisałaś, że inteligentną siłę sprawczą nazywamy Bogiem.
Domyślam się, że używając słowa "nazywamy" miałaś na myśli ludzi.
Jeśli tak, to jest to jedynie Twój subiektywny osąd.

Wielu ludzi postrzega Boga jako coś więcej niż siłę.
Poza tym siła jest pojęciem, które kojarzy się bardziej przedmiotowo, niż osobowo.
Przedmiotom na ogół nie przypisuje się inteligencji. Ty zaś określasz tę siłę inteligentną.
Z pewnością w ten sposób /świadomie lub nie/ chcesz nadać jej specyficznej natury - nie przedmiotowej.

Możliwe też, że nawiązać chciałaś do bytu inteligentnego, który ma siłę - moc, sprawczą - jak napisałaś.
Jednak słowo siła stało się podmiotem w całym określeniu.
Z jednej strony można to zaakceptować, gdyż Bóg dysponuje jedyną absolutną siłą we wszechświecie.
Boga zaś ludzie często określali za pomocą Jego przymiotów, a tym jest też SIŁA.
Można też ową boską siłę uznać za siłę zupełnie inną od tych, znanych np. ludziom.
My bowiem możemy jedynie postrzegać któreś wtórne jej przejawy i je nazywać siłami.
I z pewnością tak jest.
Zatem siła Boga jest poza zasięgiem naszych percepcji i rozumienia.
Tak jak i On sam. I daje nam siebie tyle tylko - ile On zechce i ile uzna.
Jak i poznania swoich sił.

Z drugiej strony nie można ograniczać Boga do Jego mocy i narzędzi jakich używa, a które są Jego wtórnymi manifestacjami.
O ile zatem ze zwrotu "siła sprawcza, którą umownie nazywamy Bogiem" można odczytać ileś prawidłowych pojęć, to jednak może on wprowadzić umysł ludzki na nie do końca właściwe zbliżanie się do Boga, a nawet spowodować jego oddalenie.
__________________________________________

Widzę, że masz określony pogląd na relację Bóg - człowiek.