Ciało i rozkosz, seks

Jerzy Karma

JJW11100609

Bóg nie ma nic przeciw samym rozkoszom, gdyż je stworzył. I samo ciało bez ducha nie ma żadnej rozkoszy. Dlatego oddzielanie ducha od rozkoszy jest kłamstwem.

„Oto Bóg jest potężny, lecz nikim nie gardzi; potężny siłą i sercem. /…/ Jeżeli usłuchają i poddadzą się, dokończą dni swoich w szczęściu i lat swoich w rozkoszach.” (Job. 36:5,11, BW)

Dla mądrego człowieka rozkosz nie jest trucizną, dopiero, gdy połączy się z głupotą, staje się trucizną:
„Głupiemu nie przystoi życie w rozkoszach” (Przyp. 19:10, BW)

O rozkoszy, jaką duch może czerpać z pięknej formy cielesnej będącej dziełem Boga Salomon napisał:
Pieśń 7:1-3,7-8
1. Pląsaj, pląsaj, Sulamitko, pląsaj, pląsaj, abyśmy cię mogli oglądać! Co chcecie oglądać na Sulamitce, gdy zatoczy korowód?
2. Jak piękne są twoje kroki w sandałach, córko książęca! Wypukłości twoich bioder są jak naszyjnik, dzieło rąk mistrza.
3. Twoje łono to okrągła czasza, niech w niej nie braknie wina! Twoje ciało to stóg pszenicy, okolony liliami.
...
7. Jakże jesteś piękna i jakże pełna wdzięku, miłości przerozkoszna!
8. Twoja postać podobna jest do palmy, twoje piersi do winogron.
(BW)

Rozkosz nie jest niczym złym póki ma się do niej właściwy stosunek.
Póki nie przedkłada się jej ponad Boga, sprawiedliwość, czy dobro.
Gdy w pogoni za nią nie ma złości, zazdrości, nienawiści, czy pożądliwości godzącej w człowieka – bo wtedy występuje grzech i dlatego było to opisywane, jako rozkosz powstająca z grzechu.
Wielu dopuszczało się różnych nieprawości, aby zdobyć obiekt rozkoszy. Pożądliwości wzięły u nich górę nad mądrością. Dlatego zostało to nazwane w wielu pismach złem.
Każdy jednak wie, iż sama rozkosz nie jest zła, lecz dopiero sposób, w jaki ktoś ją osiąga może być zły, albo dobry. Bowiem rozkosz tez stworzył Bóg i sprawił, aby ludzie byli zdolni do jej przeżywania. Aby doświadczając jej uczyli się miłości.
Rozkosz nie może polegać na uwielbianiu siebie, gdyż wtedy prowadzi do nierozsądnego działania, oraz złego życia.
Nie można gonić za nią bez zważania na innych (co niektórzy fałszywie nazywają wolnością).
Bo jeśli siebie wolno nam miłować – to przecież w takim samym stopniu jak innych.

Czy jednak z powodu niewłaściwych działań niektórych ludzi mamy potępiać ciało ludzkie stworzone przecież przez Boga?
Albo potępiać rozkosz też przez Boga stworzoną?
Boga, który jest Bogiem żywych.
I życia, które nie jest dla bólu przeznaczone, lecz dla rozkoszy.
Wielu jednak błędnie to rozumie i zapomina, że życie, to także inni, że to także mądrość, właściwe działanie. Dopiero wtedy rozkosz jest pełna – dopiero jest właściwą rozkoszą. I przekracza samo ciało.

Zatem to nie rozkosz jest trucizną, lecz niewłaściwe działanie człowieka, który zamyka swoje serce dla innych.

Bóg stworzył ciało i zapisał w nim swoją wolę.
Dlatego ciało jest także Świętym Pismem.
Często najmniej zmienianym.
I w nim odbicie znajdują także pozostałe ciała człowieka.

Ciało jest DROGĄ, po której można iść naprzód, ale też i wstecz.

Ciało ze swej natury nie jest nieczyste.
To bluźniercy je tak potraktowali, bo ukazywali je wyłącznie jako coś nieczystego.
Bluźnienie naturalnemu ciału to jak bluźnienie Bogu.
To WIELKIE OSZUSTWO.
Dopiero ludzie swoim niewłaściwym życiem zakłócają naturę ciała i wtedy traci ono swoją czystość. Jednak nie zostało ono stworzone jako coś nieczystego.

Nie jest słuszne urąganie ciału np. w imieniu ducha, który przecież żyje w ciele.

Jeśli jesz - dla ciała jesz i raduj się. Bo i duch z tego korzysta, a zatem i jesz dla ducha.
Jeśli pościsz - dla ciała pościsz i raduj się. I karmisz tak swoją wolę, czym umacniasz ducha.
Jednak robienie czegokolwiek ponad możliwości nie jest dobre.

Z rozkoszą jest jak z jedzeniem.
Jej właściwe zażywanie krzepi.
Także jej właściwe odmawianie sobie, również krzepi – choć zupełnie inaczej.
Trzeba wiedzieć, kiedy zażywać, a kiedy sobie odmówić.
Kto tylko zażywa, ten przypomina człowieka, który nie krzepi się snem.
A ten, kto nie zażywa, przypomina mieszkańca ciemnicy, który nie wie, czym jest światło.
Do wszystkiego potrzeba mądrości, oraz rozsądku.

Omawiane zagadnienia są licznie powiązane z całą gamą innych zagadnień, co w połączeniu często zmienia wymiar jednych lub drugich. Stąd spotykamy tyle odmiennych spojrzeń na któreś z nich, wśród ludzi, czy nawet w sobie.

O seksie pisałem w:

Bóg po prostu JEST - Miłość, erotyka i inne kwestie
http://www.boga.fora.pl/bog-po-prostu-jest,5/milosc-erotyka-i-inne-kwestie,73.html#343

Bóg po prostu JEST - Anioły. Służba zamiast seksu
http://www.boga.fora.pl/bog-po-prostu-jest,5/anioly-sluzba-zamiast-seksu,106.html

Kim jest człowiek i czym? - Pragnienia i swędzenia
http://www.boga.fora.pl/kim-jest-czlowiek-i-czym,6/pragnienia-i-swedzenia,108.html

Kim jest człowiek i czym? - Działanie w miłość. Bóg. Energie. Seks. Obwody
http://www.boga.fora.pl/kim-jest-czlowiek-i-czym,6/pragnienia-i-swedzenia,108.html#519

Człowiek a upadli aniołowie - Lucyfer a wąż. Seks czy dualność?
http://www.boga.fora.pl/czlowiek-a-upadli-aniolowie,10/lucyfer,20.html#86

Agemen

Agemen

Agemen

Dawniej kastrując chłopców w tym celu, by jako śpiewacy mieli większą skalę głosu, i przy tym pozbawiając ich jąder, powodowano u nich brak testosteronu wydzielanego przez jądra.
Oprócz innych skutków braku testosteronu warto zwrócić uwagę na dwa następujące:
1. Brak potrzeb seksualnych
2. Egoizm

Potrzeby seksualne ewidentnie wiążą się z myśleniem o drugim człowieku.
To otwiera na innych w taki, czy w inny sposób. I jakby nie było relacje z innymi nas kształtują. To nas rozwija. Jednych szybciej. Innych wolniej.
Możliwe zatem, że brak potrzeb seksualnych (czy nawet ich obniżenie) wpływa na ludzką osobowość - powodując większy egoizm.

Młodzieńcy wykastrowani zanim mieli pierwszy wytrysk popędu seksualnego nie mieli.

Jedynie ci, którzy doświadczyli orgazmu, a potem zostali wykastrowani, mieli popęd seksualny (choć obniżony). Co świadczy dodatkowo o tym, że nie tylko fizyczność kształtuje ducha, ale i duch kształtuje potrzeby fizyczne.