Sprawa Joba i kryteria WARTOŚCI

Jerzy Karma

JJW111000602

Sam nie raz zastanawiałem się nad sprawą Joba – a w zasadzie nad SPRAWĄ BOGA.
Dlaczego Bóg pozwolił szatanowi na czynienie czegoś, co w naszych oczach jest złe?

„Na to rzekł Pan do szatana: Oto wszystko, co ma, jest w twojej mocy, tylko jego nie dotykaj! I odszedł szatan sprzed oblicza Pana.” (Job. 1:12, BW)
I po jakimś czasie:
„Na to rzekł Pan do szatana: Oto jest w twojej mocy, tylko jego życie zachowaj.” (Job. 2:6, BW)

Taka postawa Boga z ludzkiego punktu widzenia wydaje się nie pasować do doskonałego Boga.
A z jakiego może pasować? – nasuwa się naturalne pytanie.

Wszystko zależy od kryteriów WARTOŚCI.
Jeśli będziesz zdawać egzamin na prawo jazdy z pomocą symulacji komputerowej, to egzaminatora nie przerazi, gdy rozbijesz wirtualny samochód.
Ty jednak przejmiesz się jego rozbiciem, bo oblejesz egzamin. Dlatego będziesz przezywał tę jazdę w sposób prawdziwy – twoje przeżycia, czyli emocje, będą autentyczne.

To, co jest WARTOŚCIĄ u ludzi, zazwyczaj jest tym – co przemija wraz z ziemskim życiem.
I jest WARTOŚCIĄ tylko w owym życiu. Podobnie jak ów wirtualny samochód jest wartością tylko w czasie egzaminu. Ale musisz go przezywać jako prawdziwy, inaczej oblejesz egzamin.

Dlatego słusznie przeżywamy życie wraz z jego WARTOŚCIAMI, bo na gruncie takiego postrzegania możemy stworzyć, a raczej wydobyć z siebie, WYŻSZE WARTOŚCI.
Stworzyć w sobie, bo one w świecie istnieją, i choć istnieją też w nas – to możemy je stworzyć w inny sposób, możemy je przejawić – zasiać i pielęgnować w naszym innym przejawie. Bo jako boże duchy-dzieci zaistnieliśmy w wielu ciałach-polach, jakie ma człowiek. I dokonujemy wyboru, co się przejawia na tych polach, czyli jacy jesteśmy. Choć dziś nie decydujemy już o tym, co tam jest. Jednak nasze dzisiejsze decyzje mają na to wpływ, co tam będzie. Nasza wola, co do DZIŚ jest ograniczona.
Decyduje tez o naszych wyborach nasza siła – tę jednak także wypracowujemy sobie.
Siła jest bardzo istotna w związku z wpływami innych ludzi, czy wpływami struktur społecznych. Ona może nas chronić przed złymi wpływami. Przed nasza słabością, przed uleganiem, gdyż tak już jest, że ludzie często nie idą za tym, co jest słuszne, lecz za tym, co jest silniejsze.
Niech każdy wydobywa to, o czym napisał Piotr, a co jest ukryte nawet przed samym człowiekiem:
„Lecz ukryty wewnętrzny człowiek z niezniszczalnym klejnotem łagodnego i cichego ducha, który jedynie ma wartość przed Bogiem.” (1 Piotr. 3:4, BW)
Aby się stało tak, że ów cichy duch zacznie też mieć wartość przed człowiekiem.

Życie w tym świecie jest jak pobyt na wirtualnym egzaminie. Idziesz na egzamin, aby go zdać – zatem nie możesz go lekceważyć. Choć pojazd, jakim kierujesz nie jest jeszcze tym pojazdem, którym będziesz jeździł.
Na egzaminie jedziesz jakbyś nie jechał. Także i my tu zyjemy tak – jakbyśmy nie żyli.
A jednak musimy traktować sprawy poważnie. Nie pod względem samych spraw, lecz pod względem tego – abyśmy zachowywali się właściwie.
Tymczasem większość przywiązuje większą wagę do owych wirtualnych ziemskich rzeczy, niż do tego jak się zachowują.

„ A ci, którzy używają tego świata, jakby go nie używali; przemija bowiem kształt tego świata.” (1 Kor. 7:31, BW)

„ I świat przemija wraz z pożądliwością swoją; ale kto pełni wolę Bożą, trwa na wieki.”
(1 Jan. 2:17, BW)

Na symulatorze jazdy jedziemy jakbyśmy nie jechali:
„ A ci, którzy płaczą, jakby nie płakali; a ci, którzy się weselą, jakby się nie weselili; a ci, którzy kupują, jakby nic nie posiadali.” (1 Kor. 7:30, BW)
Jednak to z tej jazdy będziemy rozliczeni.
„I wydało morze umarłych, którzy w nim się znajdowali, również śmierć i piekło wydały umarłych, którzy w nich się znajdowali, i byli osądzeni, każdy według uczynków swoich.” (Obj. 20:13, BW)

Dlatego rzeczy tego świata nie mają tych wartości, jakie widzą w nich ludzie.
Tymczasem skłonni jesteśmy osądzać Boga przez pryzmat własnego widzenia wartości.

Niektórzy zaś idą jeszcze dalej i zaczynają sobie wszystko lekko ważyć…
My jednak póki jesteśmy na egzaminie, nie możemy zachowywać się jak egzaminator.
Bo nie zdamy wtedy egzaminu.

Dla Boga wartością jest nasze zachowanie. ono nas określa. I tylko z tym wyjdziemy z tego świata - z sali egzaminacyjnej.
My zaś większą wagę przykładamy do rzeczy, których ze sobą nie zdołamy zabrać. I jeszcze oczekujemy, aby Bóg tez większą wagę przywiązywał do tych rzeczy.
Inna jest pozycja zdającego, a inna pozycja egzaminatora.
Zdający także nie może zachowywać się jak egzaminator, bo wówczas zapomni o tym, że sam zdaje egzamin i obleje go.

wir

Jerzy Karma napisał:

Jerzy Karma

JJW111000712

Czy obaj nie uprościliśmy tematu?
Może każdy z nas przypomina fizyka znającego tylko fizykę klasyczną Smile

Choć innym razem obaj sięgamy poza wąskie obszary Wink

Są rzeczy, które można wytłumaczyć jedynie wtedy – gdy się zerka poza własne podwórko intelektualno - poznawcze.

Oczywiście, co się da wytłumaczyć fizyką klasyczną, to należy tego używać.
Jak najbardziej. Skoro to działa Smile

No i są z tego pożytki.

Tak samo Twoje upatrywanie przyczyny w nacjonalizmie jakiegoś narodu może być słuszne.

Z pewnością przez nacjonalizm rozumiesz tu ideologię dyskryminującą inne narody.
Ale ta odmiana nacjonalizmu odpowiada tej odmianie ego, które zapatrzone w siebie gotowe jest wykorzystać innych niczym przedmioty.
Jednak zdrowy nacjonalizm jest rozumieniem przez jednostkę tego, że przynależność do narodu, oraz istnienie narodu, jest jej dobrem – lecz z zastrzeżeniem, że tylko wtedy, gdy ów naród ma na celu służenie swoim obywatelom.

Wracając do zarzutu nacjonalizmu to, jeśli jednak w jakimś konkretnym przypadku będzie on niesłuszny, to przynajmniej przypomina nam, że nacjonalizm nie zawsze okazuje się dobry.
Musimy jednak zdawać sobie też sprawę, że nacjonalizm dla narodu jest tym, czym ego jest dla człowieka. Jednak dla człowieka nacjonalizm jest wyższym poziomem, niż poziom ego. Bo choć nie sięga się tu do poziomu ludzkości, jednak poziom nacjonalizmu niejednego wzniósł ponad jego ego.

Jednak jakby nie było, gdy stawiamy komuś zarzut bycia na poziomie ego, czy na poziomie nacjonalizmu, to jest to elastyczna kwestia, a w jednym z tych poziomów jest zarazem kwestią osądzania – na co trzeba mieć podstawy.
Jest elastyczna, bo ego wcale samo z siebie nie musi być czymś negatywnym.
Każdy z nas powinien miłować samego siebie, lecz w harmonii ze światem.
I tak samo jak innych.
Ego jest narzędziem do poruszania się w świecie.
Gdy jednak ego nabiera skrajnego wymiaru nie umiarkowania, wtedy staje się czymś negatywnym dla świata. Wówczas, aby tak je osądzić należy mieć dowody.

Podobnie jest z nacjonalizmem.
Istnienie narodów jest pięknym zjawiskiem i tworzy różnorodność świata.
Nawet służy światu i całej ludzkości.
Dlatego, że kultura, język, system, metody i obyczaje, stwarzają wielość środowisk, w których człowiek bywa formowany na wiele sposobów, a przecież rozwój ludzkości opiera się na zróżnicowaniu jednostek. Bo jakie byłoby życie ludzkie, gdyby wszyscy byli jednakowi?
Np. „Chińczycy i Japończycy zawsze lepiej wypadają w testach matematycznych od Europejczyków i Amerykanów, bo Ich mózgi pracują inaczej”. W trakcie dokonywania procesów matematycznych u tych pierwszych następuje „pobudzenie obszarów mózgu odpowiedzialnych za wyobraźnię przestrzenną”, zaś u osób anglojęzycznych „zaobserwowano wzmożoną aktywność obwodu powiązanego z językiem”.