Lucyfer

Igmana (ptak)

Drogi Jerzy,
Przeczytałam jeszcze raz wszystko w tym temacie.
Rozumiem, o czym pisałeś.
Rozumiem też, że nie w każdym stanie zawierają się wszelkie możliwości.
Ale stan, jest stanem, określoną cząstką czasu z określonymi parametrami.
Stan zmienia się. Natura Buddy pozostaje.
Nie można utracić ziarna. Ono czeka na odpowiedni stan duszy.
Inaczej, po co byłyby ziarna?

Moc serdeczności Wink

Igmana

Jerzy Karma

Wnikliwa Igmano,
Bardzo mnie cieszy Twoje dążenie do głębin prawdy.
Mało kto z ludzi poświęca czas swego życia na dążenie do poznania. Większość z góry zakłada, że to próżny trud.
Masz właściwą postawę - godną człowieka. To wyróżniać ma między innymi ludzi od zwierząt. Choć przyznać trzeba, że zwierzęta dzięki temu, iż podążają w spirali po ludzkim szlaku, przewyższą kiedyś człowieka, gdy będą na swojej fali formy ludzkiej. Jednak obecnie przewyższają już nas w innych kwestiach, które my rozwijaliśmy będąc kiedyś na ich obecnej spirali - będąc jako duchy i jako dusze.

Przechodzimy zatem przez różne stany.
W tych stanach zaś pojawiają się jeszcze inne stany - nie w sensie spiral już, lecz w sensie zupełnie innym.
Szatan choć jest osobą, to jest także stanem.
Czytając niektóre słowa w Biblii można odnieść pobieżne wrażenie, że szatan jest oskarżycielem ludzi i błędnie pomyśleć, iż szatan to taka funkcja prowokatora i prokuratora.
Jednak trzeba wiedzieć dlaczego szatan oskarżać pragnie ludzi.
Szatan był już upadły zanim stworzony został człowiek.
I uwierz Igmano /a raczej pomyśl/, że osiągnął już wtedy stan i winę z których nie miał już żadnego usprawiedliwienia.
Jednak go szukał. Za pomocą filozofii Wink

Tak - z niego jest świetny filozof Smile

Bóg jednak miał inna filozofię niz szatan. Stworzył zatem człowieka, by pokazać szatanowi, że prawdą jest filozofia Boga, nie zaś szatana.
Jeśli choć jeden człowiek miałby się okazać prawy, będzie to dowodem na obalenie filozofii szatana.
Z Biblii wiemy, że znaleźli sie prawi ludzie.
Szatan jednak stawia na statystykę - jak to filozof Wink

Dlatego od początku namawia ludzi do złego, prowokuje ludzi, a potem ich oskarża przed Bogiem.
Dlatego człowiek został stworzony jako bardzo szczególnego rodzaju istota, jak też i obdarzony wolną wolą, co do wybierania między prawością, a nieprawością.
Szatan był tym - co twierdzisz, miał ziarno. Teraz go już nie ma.
Nie ma zatem nadziei dla niego.
Dlatego jest bardzo wściekły.
I walczy człowiekiem, czyli chce za wszelka cenę wykazać, że jego upadek jest konsekwencją nie tyle woli, co uwarunkowań psycho-kosmicznych. Jeśli tego dowiedzie - odzyska ziarno i szansę. Jednak nadal idzie nieprawidłową drogą. Choć juz jest przegrany.

Wszystko co Bóg daje - Bóg ma moc odebrać.

Owe ziarna należą do Boga. I Bóg decyduje które gdzie będzie.
Żadne ziarno - iskra boża - nie jest na stale przypisane do duszy, czy umysłu. Tak jak dusza nie jest na stałe przypisana do ciała.

Nie ma problemu. Jednak ludzie boja się śmierci.
Szatan boi się utraty owego ziarna.
Boi sie, aż drży.
Toczy z Bogiem spór o swoją niewinność... choć sam zawinił.

A co Ty masz na jego obronę Question

Ziarno bowiem należy do Boga. Nie jest zatem chwałą szatana, lecz chwałą Boga.

Cieszy mnie Twoja dociekliwość.
Życzę Ci takiej cały czas.
A jeśli chcesz - to i większej - choć z doświadczenia wiem, że nadmierna dociekliwość może być męcząca. Dlatego Salomon nazwał ją żmudnym zadaniem i trudem Laughing

Jerzy Karma

Igmana (ptak)

Jerzy, każde ziarno jest z substancji Boga.
Ale, tak naprawdę, czym jest owe ziarno? Czym ta substancja?
Sądzę, że to boska świadomość, boska doskonałość, jej wzór.
Doskonałość przejawia się w zasadzie we wszystkim.
Takie było też tworzenie, jako dobre.
Lecz co stało się z pierwotną doskonałością?
Skąd zabrudzenie?
Czy nie było przyzwolenia Boga na odejście od pierwowzoru?
Czyż nie jest pogłębieniem wiedzy o doskonałości jej zaprzeczenie?
Myślisz, że dualność wzięła się z poza woli i planu Boga?
Dlaczego dano istotom możliwość wyboru?
Czy tylko po to, by mogły pounicestwiać się wskutek błędów?
By ziarno nie mogło wydać plonów?

Jest jakiś błąd w Twojej konstrukcji filozoficznej. Wink

Bo Ty, Jerzy także tworzysz filozofię, tyle, że „biblistyczną”.
A sam mawiałeś, że nie warto przywiązywać się do żadnych koncepcji umysłowych, bo umysł to największy zwodziciel.
Czy dlatego twierdzisz, że zwierzęta przewyższą człowieka w wędrówce po spirali, bo krócej i w mniejszym stopniu używają umysłu? Bo działają zgodnie z instynktem, który u człowieka znacznie został ograniczony? Choć jest przecież intuicja, która pełni rolę pierwotnego przewodnika. Jednak, jak wielu z nas ma ją nie zaburzoną i słucha jej głosu?
Co zaburza intuicję? Czyż nie spekulacje umysłu?
Gdy czuję intuicyjnie miłość Boga do wszystkiego, co jest, a potem czytam, że Bóg dopuszcza wieczne potępienie i unicestwienie części stworzenia, mimo iskry bożej we wszystkim, to mam zignorować głos z wewnątrz i przyjąć czyjeś umysłowe spekulacje za prawdę? A przecież intuicja, to „głos Boga”.

Jeżeli odrzucę własne uczucia, tę prawdę wypływającą ze mnie, to co zostanie? Na czym mam się wówczas oprzeć?
Pisałeś Jerzy, że jest zbawienie poprzez wiarę i poprzez wiedzę.
A czy wiemy, z czego wypływa wiara i czym ona jest?
Bo przecież nie uczuciem. Choć uczucia ją umacniają.
Wiara jest przekonaniem o czymś.
Np. wg. Świętego Tomasza wiara jest przyrodzonym stanem umysłu, polegającym na pewności prawd, nie z racji dowodów rozumowych, ale przez przyjęcie świadectwa autorytetu, wynikająca z zaufania (wiara chrześcijańska, czyli zaufanie do Kościoła jest nadto łaską oraz cnotą teologiczną)

Zatem zaufanie do autorytetów. Ale, czyż te nie zmieniają się? Dziś ufam temu, jutro innemu autorytetowi. Bo ja sama zmieniam się. I czy powinno się mieć autorytety? Dlaczego, ktoś ma być autorytetem, skoro jego doświadczenie nie jest moim.
Jak by nie patrzeć wiara jest stanem umysłu. Przyjęciem czegoś za prawdę bez dowodów. Czy wiara w Boga nie posiada dowodów na jego istnienie? Dla mnie jest ich aż nadto. Dla ateisty, pewnie ich brak, skoro nie wierzy.

Zatem wierzę, czy wiem? Czeka mnie zbawienie przez wiarę, czy wiedzę?
I czy w ogóle muszę się zbawiać? Może wystarczy po prostu iść drogą. Może wystarczy patrzeć i podziwiać piękno świata. Może wystarczy po prostu kochać …???
Przecież jesteśmy w Bogu, a Bóg w nas. Zabrudzenia z czasem odpadną. Bo ewolucja Wszechświata trwa. Nie unikniemy jej, jako jego cząstki.

Pozdrawiam
Igmana

Jerzy Karma

WItaj Igmano,

Istnieją ludzie, którzy każdą religię, nazywają filozofią. Nawet każde objawienie, gdyż każdą myśl można nazwać filozofią. Jednak tylko umownie. I zawsze istnieją też tacy, którzy nazwą to urojeniem.
Tak wyglądają ludzkie prawdy i ludzkie poznania.
Taka jest mądrość ludzka.

Teraz do rzeczy.
Poruszyłaś problemy które juz omówiłem w kilku swoich pracach /nie wszystkie są na forum/.
Dlatego nie będę sie rozpisywał tutaj.

Postawiłaś kwestię doskonałości i kwestię wolnej woli.
Jednak znaczenie kilku słów jakie włączyłaś do tych kwestii każdy umysł ludzki wprowadzi w ślepy zaułek poznawczy.
Np. zwroty:
- ziarno... boska doskonałość
- przejawia się w zasadzie we wszystkim
- co stało się z pierwotną doskonałością? Skąd zabrudzenie?
- nie było przyzwolenia Boga ...?
- ... dualność wzięła się z poza woli i planu Boga?

Bóg jest doskonały. Kto jednak poznałby sam z siebie Jego doskonałość, gdyby został uczyniony doskonałym z woli Boga - czyli gdyby był bezwolną istotą nie mającą własnej możliwości rozpoznawania, wybierania i sądzenia?

Podstawowym atrybutem istoty jest jej wolność!
Istoty jej nie posiadające nie byłyby doskonałymi istotami.
Fakt, że wtedy nie byłoby nikogo zdolnego, by stwierdzić, że doskonały Bóg nie stworzył doskonałych istot.
Zatem Bóg stworzył istoty wolnymi co do wyboru.
Taki był wymóg samej doskonałości, która jest w Bogu.

To otworzyło jednak możliwość upadku.
Nie można jednak twierdzić - jak sugerujesz - że to było przyzwolenie!
Należy odróżniać przyzwolenie od możliwości
Np. możliwość zabijania ma prawie każdy, lecz kto ma przyzwolenie?
Manipulujesz zatem nieświadomie słowami. Używając zwrotów o pozornie podobnym brzmieniu, co wprowadzić może wiele umysłów w błąd, choć wyrazy te w zasadzie mają zupełnie inne znaczenia.

Kolejna sprawą jest to, iz wolność wcale nie musi oznaczać oddalania się od Boga - oddalania sie od doskonałości.
Dzięki temu wolność może być - i jest - elementem doskonałości. Będąc jednocześnie możliwością utraty jej.
Co ciekawe najpierw doskonałości, a na końcu i samej wolności...
Krańce niedoskonałości bowiem powodują ostatecznie utratę wolności.

Oczywiście możesz mi napisać, że to jest "moja filozofia". Dziwnie jednak się składa, że ślady tej "filozofii" znajdziesz nie tylko w Biblii, lecz w wielu innych objawionych przekazach. Objawianych niezależnie od siebie na różnych kontynentach. I wcale nie filozofom Wink

Nie dziwię się jednak temu, że tematyka dotycząca doskonałości i upadku jest niezmiernie trudnym zagadnieniem do zrozumienia w taki sposób, by stało się owe zrozumienie codzienną rutyną. Sprawiała ona i sprawia prawie nierozwiązywalny problem nie tylko filozofom Wink

lecz nawet całym armiom mędrców i mistrzów.
Z powodu owych paradoksów jakie jej towarzyszą na wskutek używania w próbach zrozumienia jej takich słów i ich znaczeń, jakimi dysponują ludzie, gdyż następuje w tych próbach wiele poślizgów znaczeniowych. I prawie każdy wpada w owe poślizgi. No i wszyscy leżą Wink

Na wskutek własnych nieświadomych manipulacji Wink

Powstających z powodu wielu znaczeń słów, podobieństw i niewłaściwych skojarzeń. I najczęściej sobie nieuświadamianych - oczywiście.

Gdzie zatem widzisz błąd Igmano?
______________________________________________

Jeśli chodzi o to - co napisałem o zwierzętach wobec ludzi. To zupełnie nie zrozumiałaś mojego przekazu. To zaś, co zasugerowałaś mi - sama stworzyłaś i sama próbujesz obalić Wink

Nie moja to rzecz.
______________________________________________

Intuicję nazywasz głosem Boga.
Czy widzisz intuicję? Kto z ludzi ja widzi?
Jeśli ją widzą - dlaczego wielu zostaje zawiedzionych?
Bóg nie zawiedzie nikogo.
Kto z ludzi potrafi odróżnić intuicję od własnych pragnień, wyobrażeń, przywiązań, swoich skłonności światopoglądowych, własnego wygodnictwa, próżności, i wielu innych rzeczy tkwiących w człowieczym umyśle?

Czy czujesz intuicyjnie, że Bóg kocha zło?
Napisałaś bowiem:

Jerzy Karma

Sednem każdej praktyki duchowej jest oczyszczenie umysłu z wszystkich skaz. Moralnych, światopoglądowych, emocjonalnych, także skaz uczuciowych, a nawet intelektualnych, bo i takie występują.
Każda zła cecha musi zniknąć - być spalona w ogniu praktyki, jako efekt przemiany. W przemianie tej znika wszystko, co można określić nie tylko jako szatańskie, czy złe, ale nawet znika to, co jest nie pożądane z punktu duchowego.
Jeśli zatem nie ma wątpliwości, co do tego, iż niewłaściwe musi być unicestwione - to tak samo nie ma wątpliwości, iż szatan, będący osobliwą manifestacją zła, także musi być unicestwiony.

g_a_kowalski

Dodam tylko jedną małą ciekawostkę do tematu. Tyczy się ona tych słów Jerzego:

tymczasowy133

tymczasowy133

tymczasowy133

Jerzy Karma

JJW111000730

@tymczasowy133

Jestem neutralny, wobec tego, co napisałeś.
Neutralny nie oznacza tutaj obojętności.
Oznacza raczej nieistnienie.
Jeszcze inaczej oznacza odpowiedni stopień świadomości o tymczasowości.
Stopnia, gdzie nie ma już żadnego ja.
Gdzie nie ma obawy, czy zmartwienia, i gdzie nawet ból staje się – jeśli czymś – to też czymś śmiesznym, zabawnym.
I gdzie sama śmierć nieistnieje.
A jeśli się zjawia, to też tkwi w tymczasowości.

Natura owej neutralności leży jednak już poza tymczasowością.

Jednak Ty, a raczej idee poprzez coś – co wydaje się być Tobą, puściło słowa, myśli, znaczenia, które inicjują ruch, a raczej kontynuują wg swoistych idei inne spotkane przez siebie ruchy, czy raczej starają się, zabiegają, by nadać im swój styl, kierunek.
A przecież kierunki są tak samo tymczasowe.
I jest ich nieskończona ilość.
Skończona ilość tymczasowości – które wzajemnie się unicestwiają.
Ostatecznie wszystkie razem tworzą neutralność.

Jednak zatańczmy, czyli prowadźmy ten taniec.
Ja będę tańczył nie tańcząc, lecz w tym tylko przeze mnie płynie owa neutralność – w taki sposób, że mnie tu nie ma, a słowa, myśli, nawet uczucia i emocje, sobie pozwalają na taniec.
I nawet, jeśli tworzy się w nich coś, co wydaje się być jakimś „ja”, to jest jeszcze bardziej czymś tymczasowym, niż to, co je utworzyło. Prawdziwe Ja nie jest tym, czego oczekują ludzie.
Niech, więc słowa tańczą, a w nich znajdziesz „oczekiwane” odpowiedzi bardziej pasujące do twojego aktualnego wymiaru – choć wg Ciebie nawet tak może nie jest.

Jerzy Karma

JJW111000731

Witam Cię @tymczasowy133
W swoim pierwszym poście zacytowałeś odpowiedź Igmany, która nie jest właściwym rozwinięciem moich wcześniejszych wypowiedzi. Dlatego może sugerować niepoprawną interpretację moich słów. Nie jest to żadną winą Igmany, gdyż mowa ludzka często ma wiele znaczeń. Jednak w następnym poście rozwinąłem bardziej to, co miałem tam na uwadze. W kontekście tego przytaczanie „wykładni” Igmany nie jest tu za bardzo na miejscu.
Może wprowadzać zamieszanie w wątku.
Dlatego nie zdziw się, jak w przyszłości Twój post zostanie zmoderowany – mam tu na myśli ów cytat. Liczę jednak na to, że sam zmienisz go na tyle, by harmonizował z treścią całego wątku.

Jerzy Karma

JJW111000732

Jerzy Karma

JJW111000733

@tymczasowy133, zarzucasz mi „autorytarne stwierdzanie, bardzo niepewnych rzeczy w sposób jakby były udowodnionymi i sprawdzonymi prawdami.”
I stwierdzasz, że to Cię irytuje.

Masz prawo się irytować w życiu.
Każdy zaś ma prawo do wierzenia, że to, co głosi, jest prawdą.
Odbierasz mi takie prawo?

Nawet naukowcy często ogłaszają rzeczy na tyle autorytarnie, że uczymy się ich w szkołach, które potem okazują się nie udowodnionymi.
Zatem nie jestem pierwszy, który coś wyraża czasem autorytarnie.
Ty przecież też mnie oceniasz prawie autorytarnie Very Happy

I nie mam Ci tego za złe.
Uznaję w tym Twoje prawo.

A teraz: moje „autorytarne stwierdzania” często wypowiadam celowo, gdyż liczę na wywiązanie się dyskusji w poruszanej kwestii.
Nie Ciebie pierwszego taki styl irytuje…
Ale czy rzeczywiście ta irytacja jest moją naturą?
Czy np. Twoją?

Zamiast się irytować, czy mnie nawet nie lubić, można wyrazić przesłanki do odmiennego punktu widzenia.
I wtedy jest pięknie.

Napisałeś o takich wypowiedziach:
„jeśli się mylisz wprowadzasz fałszywe "prawdy" do obiegu”

Czy naprawdę mniemasz, że w obiegu nie ma już tego?
Zaś to, co wprowadzam do obiegu jako pierwszy, z pewnością jest prawdą.
I myślę, że też Ty to wtedy dostrzeżesz.

I zastanawiam się dlaczego użyłeś zwrotu: „jeśli się mylisz”?
Czy zakładasz w tym, że może jednak nie mylę się?

Drogi Przyjacielu – myślę, że mogę się tak tu do Ciebie zwrócić, gdyż tylko przyjaciel przyjacielowi mówi nawet bolesną prawdę – jestem przeciwny temu, abym był czyimkolwiek autorytetem. To byłoby najgorsze dla mnie.
Nie należy czytać Jerzego Karmy.
Można zaś czytać, co napisał, jako coś - co zostało napisane przez człowieka.
I nawet, jeśli coś w moich słowach brzmi autorytarnie, to jest to zawsze moje zdanie do którego mam prawo. Nawet ustawowe Wink

Jerzy Karma

JJW111000738

Myślę, że warta jest przytoczenia pewna wypowiedź: