Głosy w sprawie tematu: Negatywna strona człowieka

Jerzy Karma

Pojawił się pierwszy głos krytyczny realizacji formy tematu Negatywna strona człowieka
Głos ten pojawił się tam - w temacie - jednak przenoszę ową wypowiedź Igmany tutaj, gdyż nie pasuje do tam planowanej formy.
Jest jednak głosem wartym omówienia, gdyż reprezentuje określony typ widzenia.
Dlatego nie zdziwił mnie ten głos. Właśnie ze względu na istnienie takiego punktu widzenia długo nosiłem się z formą tematu Negatywna strona człowieka.

Ów punkt widzenia może wynikać z kilku czynników.
Jednym z nich jest chęć złudnego oglądu rzeczywistości - czyli chowamy głowę w piasek udając, że wszystko jest OK, aby mieć lepsze samopoczucie.
Drugim może być nie umiejętność dostrzegania pewnych symptomów.
Trzecim może być prawda Smile

Igmana (ptak)

Rozumiem Jerzy, że chcesz w nowym wątku ukazać ciemną stronę księżyca …. Smile

Ale jak chcesz to uczynić, skoro ciemna strona jest niewidoczna dla obserwatora, bo po prostu nie może być przez niego widziana?
Tym samym dla patrzącego, zawsze będzie ona nie oświetloną, a więc nie rozpoznaną. Można tu jedynie nałożyć obraz swego rzekomego widzenia (wyobrażenia).

Człowiek ma ograniczony ogląd, bo jego dostęp do prawdy jest fragmentaryczny. Nie zna nawet siebie samego.
Całościowy ogląd ma Bóg.
Niektórzy uważają, że posiedli już tyle wiedzy, czy doskonałości, aby wydawać sądy, o tym, czego nie widzą. Choć wydaje im się, że widzą.

Wybacz Jerzy, ale to, co tu zapoczątkowałeś, nie bardzo mi się podoba.

Po pierwsze, niezbyt uczciwym jest pisanie o kimś, bez podania, o kim się pisze i bez ujawniania źródła cytatów. Chyba nie muszę pisać, dlaczego.

Po drugie wąskie cytaty, wyrwane z kontekstu tracą właściwy sens i nie oddają intencji autora.
Jest to częsty zabieg stosowany przy manipulacji, oczywiście, nie chcę powiedzieć przez to, że Ciebie o to podejrzewam.

Po trzecie, jest to zwykłe osądzanie, choć ubrane w „dobro” dawane bliźniemu pt. „ jak nie powinno się postępować”.
Czy to ustrzeże kogokolwiek przed „złym” postępkiem? I co to znaczyć zły? Wg jakich kryteriów? Osądzającego?
Czy można nie widząc całości uwarunkowań drugiego człowieka (a także i swoich własnych) wydawać sądy?
Czyniąc w ten sposób, stawia się na własną nieomylność.
Przynajmniej w kwestii, czyjejś omylności. Wink

Napisałeś:
„Daję te wypowiedzi zatem po to, aby inni nauczyli się wystrzegać takich postaw.”

Czy nie sądzisz jednak, że przejawianie określonych postaw zależy przede wszystkim od poziomu rozwoju danego człowieka, od wyznawanych przez niego wartości etyczno-moralnych, od posiadanej świadomości, a nie tylko od przeczytania o tym jak powinno się, czy nie powinno postępować?
Wielu np. czytając biblię przed kolejną bitwą, za chwilę strzela do wroga (bliźniego) …..
Nauczyli się?
Zatem wydaje Ci się, że Ty nauczysz?
A tak często powtarzasz, że nie chcesz być nauczycielem.

Nie twierdzę, że nauczyciele są niepotrzebni.
Ale, zamiast krytykować wybiórczo czyjeś postawy, należałoby może wskazywać, co wywołuje takie postawy i jak z siebie usunąć to, co je wywołuje?
Chociaż tyle już o tym pisano …

Podałeś Jerzy parę wyrwanych z kontekstu cytatów i swoją ocenę jakiejś osoby. Oto ona (ocena):
„Ta osoba niesamowicie wynosi się ponad innych, a przy tym uważa, że ma miłość do innych.
Kto jednak miłuje, ten nie wynosi się, ani nie wywyższa.”

Wybacz, ale, na podstawie paru fragmentarycznych wypowiedzi nie widzę, tego, co Ty. Poza tym, nie podając źródła, uniemożliwiłeś mi tym samym poznanie tej osoby, zmuszając do przyjęcia Twojej opinii, jako jedynie słusznej. A cytowane zdania mogą nieść różną treść, w zależności od kontekstu i intencji piszącego.
Nie zawsze wszystko jest takie, jakim wydaje się być.
I skąd wiesz, że ta osoba na pewno nie ma w sobie miłości do innych?

Czy mój post, nie jest czasem tym, co było Twoim zamierzeniem? Mr. Green

Pozdrawiam Cię serdecznie Wink

Igmana

Jerzy Karma

Postaram się krótko na razie - pora późna już.

Wyraziłaś swoje zdanie - Twoje prawo.

Mi nie chodzi o osądzanie osób, lecz o ocenianie postaw.
O refleksje też nad sobą.
Bo wszyscy mamy takie czy inne skłonności w przejawianiu niedoskonałych postaw.

W jakim celu mam podawać źródła i podawać o kim piszę?
Skoro pisze o postawach.
Równie dobrze mogę wymyślić takie przykłady postaw.
Efekt taki sam.
Dlatego możesz przyjąć, że je zmyślam.
Jednak z pewnością nie stwierdzisz, że ludzie nie przejawiają takich postaw.
O co zatem kruszysz tu kopie?

Rozumiem Ciebie, tzn., że CI się pomysł nie podoba.
Mi tez nie Smile

Dlatego długo go nie realizowałem.
Jednak nie mogę patrzeć jak tyle osób przyjmujących rolę duchowych nauczycieli przyjmuje określone postawy.
Mam nadal milczeć?

To są ludzie, którzy już poznali wiele nauk duchowych. Jak zatem ich inaczej można otrząsnąć?

Piszesz, że nie znacz osoby - to nie będziesz oceniać.
I dobrze. O to chodzi.
Ważne byśmy tak nie postępowali.
Np. ja, czy Ty. Smile

I każdy - kto to przeczyta.

Wspominasz o kontekście. Kwestia kontekstu czasem jest słuszna, a czasem nadużywana. Niedługo zażądasz, bym zamiast cytować zdanie, od razu wklejał treść całej książki... Shocked

Igmana (ptak)

I widzisz Jerzy, jak błędnie można odczytywać czyjeś słowa? Wink

Moje pozdrowienia były serdeczne, a post wcale nie był atakiem na Ciebie.
Był jedynie wyrażeniem mojego zdania.
Ty zobaczyłeś to w określony sposób. Czy prawdziwy?
Co w Tobie tak postrzegało?
Co kazało Ci napisać słowa, które napisałeś?

Jerzy Karma

Droga Igmano.
Smile

Przyznam Ci się, że wiedziałem, iż tak odpowiesz.
Wiem też, że odpowiadasz szczerze.

Zapytałaś, dlaczego tak napisałem.

Chciałem zwrócić w ten sposób uwagę, na często występującą niezgodność w działaniach ludzkich.
Postawiłaś mi wiele zarzutów w pierwszym poście, jak np.:
"niezbyt uczciwym jest pisanie", następnie piszesz: "Pozdrawiam Cię serdecznie".
Chodzi mi o to, że serdeczność nie polega na pozdrawianiu się serdecznym jedynie. Co często ludzie czynią na forach: kłócą się, czynią sobie jakieś zarzuty, krytykują, a potem kończą frazesami o miłości lub serdeczności.
Co za bzdura i samo obłuda - chcą uchodzić w swoich oczach za miłych?
Jak ktoś ma serdeczność i pisze serdecznie, to widać to.
Podobnie jak ktoś jest bogaty. Nie ten jest bogaty. kto krzyczy: Jestem bogaty!

Zapytałaś mnie, czy ja widzę w prawdziwy sposób.
A postawię inne pytania: Czy ludzie widzą siebie prawdziwie? Czy widzą prawdę o sobie? Czy znają siebie? Czy widzą różnicę między wyobrażeniem o sobie, a swoim działaniem?

Na Twoje pytania: Złośliwość? Ironia? - odpowiadam: Odwołanie do refleksji i szerszego spojrzenia.

Twierdzisz, że napisałaś prawdę.
I owe Twoje twierdzenie wg Ciebie obala zarzut o manipulację?
Są też manipulacje nieświadome tych, którzy są zmanipulowani przez własny umysł.
Ty nie musisz tego zarzutu przyjmować.
Ale on jest.

Chcesz dowodów manipulacji?

Igmana (ptak)

Przeczytałam Jerzy Twój post i zrobiło mi się przykro.
Zostałam w nim przedstawiona jako rasowa manipulantka i to przez osobę, którą tak cenię i lubię.
Czy naprawdę taka jestem?

Czym jest manipulacja?

Z Wikipedii

Manipulacja (łac. manipulatio - manewr, fortel, podstęp) - w psychologii oraz socjologii to celowo inspirowana interakcja społeczna mająca na celu oszukanie osoby lub grupy ludzi, aby skłonić je do działania sprzecznego z ich dobrem/interesem. Zazwyczaj osoba lub grupa ludzi poddana manipulacji nie jest świadoma środków, przy użyciu których wywierany jest wpływ. Autor manipulacji dąży zwykle do osiągnięcia korzyści osobistych, ekonomicznych lub politycznych kosztem poddawanych niej osób.
Ogólnie, manipulacja jest formą zamierzonego i intencjonalnego wywierania wpływu na osobę lub grupę w taki sposób, by nieświadomie i z własnej woli realizowała działania zaspakajające potrzeby/(realizowała cele) manipulatora.
Manipulować można treścią i sposobem przekazywania informacji. Manipulację określono też kiedyś obrazowo jako "włamanie do umysłu ofiary i podrzucenie tam własnych pomysłów lub opinii w taki sposób, aby ofiara pomyślała, że sama jest ich autorem."

Więcej czytaj:
[link widoczny dla zalogowanych](psychologia)

Jakie więc znamiona musi posiadać czyjeś działanie, bądź wypowiedź, aby uznać je za manipulację? Jak wynika z powyższego są to:

1. Celowość działania w celu oszukania kogoś, aby skłonić go do działania sprzecznego z własnym dobrem/interesem
2. Dążenie do osiągnięcia korzyści osobistych, ekonomicznych lub politycznych, kosztem innych osób
3. Zamierzone i intencjonalne wywieranie wpływu w ten sposób, by poddany manipulacji nieświadomie i z własnej woli realizował cele manipulatora

Czy moje wypowiedzi spełniały te warunki?
Odpowiedz sobie Jerzy ….

Zgodnie z tym, w jaki sposób podchodzisz do tematu manipulacji, każdą rozmowę trzeba by za nią uznać. Powinniśmy wobec tego milczeć …..
Czy po to jednak tu jesteśmy?
Czy nie mamy prawa wyrażać swoich poglądów i opinii bez narażenia się na miano manipulatora? Bo ktoś nas nie rozumie, albo nie zgadza się a nami?

Piszesz Jerzy, że osiągnęłam szczyty manipulacji.
Cóż, trwaj zatem w swoim sądzie, zapewne nieomylnym.
Mi pozostaje jedynie zamilknąć.
Przepraszam za moje posty.

Igmana

PS.
I nie każdy złodziej jest złodziejem. Największym złodziejem jest SYSTEM.
Świat nie jest tylko czarno – biały.
Istnieje także względność.
Nie każdy też, kto mówi o miłości nie ma jej w sobie.
Powinno się o niej mówić i pisać, nie przeszkadza to wcale w jej wyrażaniu.
Nie rozumiem, dlaczego mówienie o miłości tak Cię drażni.
To, że posługujesz się cytatami z biblii, nie znaczy, że nie piszesz od siebie.

Jerzy Karma

Igmano,
Dobrze, że zapoznałaś się ze znaczeniem słowa manipulacja.

Ja w swoich wypowiedziach cały czas nawiązywałem do Twojego pierwszego użycia tego słowa w tej dyskusji.

Igmana (ptak)

Miałam już nie pisać więcej w tym temacie, jednak wciąż mnie "prowokujesz" Jerzy. Wink

Napisałeś, że:

Nie każda rozmowa jest manipulacją. Rozmowa szczera nie jest manipulacją.

A ja sądziłam, że rozmawiamy szczerze.
Skoro jednak odbierasz nasze rozmowy jako nieszczere, zastanów się, dlaczego?
Dlaczego tyle razy piszesz o mojej manipulacji, mimo, że ja ani razu nie postawiłam Ci takiego zarzutu.
Wiesz, że jesteśmy dla siebie lustrami.
Co swego zatem oglądasz we mnie? A co ja w Tobie?
Obyśmy dobrze patrzyli i obyśmy umieli ulepszać siebie.

A skoro już mowa o manipulacji, to najbardziej chyba manipulują kościoły przy pomocy religii.
Tu to dopiero zachodzi indoktrynacja umysłów ludzkich.
Dorzuć do tego polityków i system zniewolenia człowieka gotowy.
Dlatego umysły nasze są zmanipulowane (jedne więcej, drugie mniej), dlatego możemy nieświadomie powielać błędne wzorce.
Toteż rozmawiamy, aby wspólnie dochodzić prawdy.
Nie rańmy się jednak wzajemnie, zarzucając komuś coś, co ma się najczęściej w sobie, a co tak nieświadomie drażni.

Jak łatwo rzucać słowem …..
Niech nie będą to słowa kamienie, bo mogą zabijać.

Napisałeś Jerzy, że:
„Mówienie o miłości nie jest jej dowodzeniem.
Prawdziwe wyrażanie miłości nie tkwi w mówieniu.”

A ja pytam, dlaczego nie mówić o miłości?
Są to najpiękniejsze słowa, o najbardziej subtelnej wibracji.
Wypowiadane, wibrując wzbudzają podobne wibracje. Słowo, to dźwięk, nośnik jakiejś myśli czy uczucia.
Czy słowo kocham jest nieprzyjemne?
Popatrz, jaką ma ono moc, jak potrafi zmieniać serca nieczułe.
Oby jak najczęściej brzmiały takie słowa, zamiast obelg i zarzutów.
Powiesz, że mogą brzmieć fałszywie.
Owszem, czasami mogą, ale fałsz od razu jest wychwytywany przez serca.
I nie o takie słowa chodzi.
A ludzie tak skąpią sobie słów pięknych …. Dlaczego?
Dlaczego nie wzbudzać dźwięków czystych?

Miłość, Bóg, szczęście, radość, pokój, harmonia, wdzięczność ….
Nienawiść, szatan, cierpienie, strach, wojna, zdrada, śmierć ….
To tylko słowa, a jak różnie reagujemy na nie.
Jak różne procesy uruchamiają się w naszych ciałach, gdy zmysły je wychwytują.
Tylko słowa?
Aż słowa?

Na początku było słowo …

Niech miłość będzie z nami. Wink

Igmana

Jerzy Karma

Witaj zatem Igmano Smile

Jeśli z powodów merytorycznych użyję zwrotów, które mogłyby Ci się wydać raniące, to zacytuj mi taki zwrot, a z pewnością nie uznam, iż widzisz w mojej niedoskonałości swoją. Tylko z góry proszę Cię o wyrozumiałość.

W określony sposób można uznać, że odbiegliśmy od piewotnego tematu.
Jednak to, o czym tu piszemy, to są "mimochodem" nasze głosy w sprawie negatywnych stron człowieka Wink

Które albo przejawiamy, albo omawiamy na sobie Wink

Zatem do dzieła.

Słusznie zwróciłaś uwagę na płytkość mojego stwierdzenia, że rozmowa szczera nie jest manipulacją.
Zatem, by poszerzyć jego zakres postawię pytania.
Czy człowiek błądzący może być szczery?
I jeszcze ważniejsze pytanie: Czy mniemając o swojej szczerości można być nieświadomie nieszczerym wobec siebie?

Jeśli błądzący może być szczery w zamiarze, to wg zamiaru jest szczery, lecz wg czynu jest nieszczery, gdyż oszustwa dopuszcza się jego błądzenie.
Kto zaś siebie oszukuje /a to się często zdarza u ludzi/, to nawet dążąc do szczerego działania, będzie działać nieszczerze w samych zdarzeniach - choć szczerze w zamiarze.

Płytkość jakiej użyłem w swojej omawianej tu wypowiedzi tłumaczy jedynie jej ogólność. Bowiem skoro nie uściśliłem jej w szczegółach, to znaczy iż miałem na uwadze szczerość w całym zakresie - bez błędów i bez samoniewiedzy.
Fakt, że powinienem był przewidzieć, iż ktoś przez szczerość zazwyczaj odbiera własne mniemanie, czy wyobrażenie szczerości.

Nie - nie bierz tego do siebie, gdyż daleki teraz jestem od zajmowania się kimś z ludzi indywidualnie.
Piszę ogólnie jako o zjawiskach. Jakie przydarzają się nam wszystkim.
____________________________________

Kolejna sprawa. Stwierdzasz, że nie postawiłaś mi zarzutu manipulacji.
Tak zatem mniemałaś. To miłe mniemanie z Twojej strony, lecz ja już w tej sprawie napisałem na początku poprzedniego mojego postu.
WIem jednak od początku, że nie miałaś świadomego zamiaru manipulowania wypowiedziami.
O czym zresztą pisałem używając innych sformułowań.
Uważam, że to Twój umysł manipuluje Twoim myśleniem.
Wiedzę o czym wyraziłaś w słowach: "umysły nasze są zmanipulowane".
____________________________________

Czy nie uważasz, że niektórzy nadużywają określonej psychologicznej filozofii?
Chodzi mi o Twój pomysł, że jesteśmy dla siebie lustrami w takim sensie, że wg Ciebie w Tobie oglądam własne wady.
Dlaczego uważam, iz to jest filozofia, nie zaś nauka?
Dlatego, iż prawdziwie naukowe opisy nie mogą być zakwestionowane. Każde zakwestionowanie obala je.
Jeśli pogląd lustra jest wg Ciebie naukowy, to wg tego nie zbrodniarz byłby przestępcą, lecz sędzia...
Polecałbym Ci zatem nie naduzywać niektórych określeń, szczególnie takich, które użyte ogólnie prowadzą na manowce.
____________________________________

Wybacz mi jeśli w taki sposób formułowałem moje wypowiedzi, że Cię raniły.
Świadczy to zapewne o mojej głupocie, którą każdy z ludzi posiada w jakimś stopniu.
I od której ja nie jestem wolny.
Ciagle uczę się tego, by tak rozmawiać, by uniknąć ranienia.
Ucżę się takiego formułowania wypowiedzi, by w żaden sposób nie mogły być odebrane jako przykrość.
Najwyraźniej wiele jeszcze muszę się uczyć.
____________________________________

Wątek kościołów też zahacza o temat.
Co jednak by było, gdyby ich nie było?
Jeśli chodzi o mnie, ja z kościoła wyniosłem przede wszystkim te dobre rzeczy, które on dawał.
Każdy bierze wg siebie. Uważam, że większość ludzi bierze dobre rzeczy z religii.
Każdy tyle ile potrafi. Choć wszyscy za mało się starają.

Co do polityków, to rzeczywiście z ich manipulacji wychodzą głównie złe rzeczy.
A wiesz dlaczego?
Bo z religii bierzemy sami te dobre rzeczy - jako jednostki.
Z polityki nic wziąść się nie da - oprócz tego, co nam dadzą. A dają głównie podatki. Wink

Także ograniczanie woli ludzkiej, czy takie prawa, że sami prawnicy w nich się gubią.

Rację masz co do stwierdzenia:

Igmana (ptak)

Pytasz Jerzy, czy człowiek błądzący może być szczery.
Wg mnie może.
Po prostu będzie szczery w swoim błądzeniu, choć wcale nie musi wiedzieć, że błądzi.
Szczerość ma związek z prawdomównością raczej niż z byciem w prawdzie.
Jest to wyrażanie siebie samego w sposób zgodny z rzeczywistością, oraz postępowanie zgodnie z tym, co się wyraża.
Inaczej, brak szczerości jest wtedy, gdy pojawia się dwulicowość, fałszywość, hipokryzja.
I dalej (za wikipedią), szczerość jest cnotą rzadką i filozoficzną, pozwalającą na krytycyzm i na poprawę samego siebie.

I to jest chyba najważniejszy aspekt szczerości, ta możliwość poprawy siebie a nie kogoś innego.
Choć przy okazji, ktoś też może się poprawić. Wink

A już na pewno człowiek poprawiony będzie promieniował korzystnie na środowisko zewnętrzne, stymulował je będzie w kierunku poprawy.
Tak naprawia się świat.

W tym kontekście, muszę Ci Jerzy przyznać rację, temat spełnia swoje zadanie. Wink

Daje możliwość wejrzenia w siebie i dostrzeżenia niedoskonałości.
Nawet własnej manipulacji … Mr. Green

I jeżeli nie zabraknie szczerości wobec siebie samego, korzyści są niewymierne.
Bo uświadomienie błędu, to pierwszy krok do jego pozbycia się.
Jeżeli tylko ego, nie zaciemni obrazu i nie zmanipuluje świadomości.
Dlatego, ważne są priorytety, cele, jakie sobie stawiamy.
Jeżeli będą to cele materialne, trudno oczekiwać sukcesów duchowych.
Trudno też o szczerość wówczas.

Czy umiemy przyznawać się do błędów?
Czy potrafimy przyjąć krytykę?
Każdy niech sam sobie odpowie.
Mamy życie i czas na naprawę siebie.
Mamy bliźnich do pomocy, w których możemy się przeglądać.
W tym sensie, jesteśmy dla siebie lustrami. Możemy przejrzeć się we własnych niedoskonałościach, które łatwiej zobaczyć u innych.
Pod warunkiem, że potrafimy rozpoznać je także u siebie. Do tego potrzebna jest pokora.

I co dalej, gdy już zobaczyliśmy, jacy jesteśmy?
Załamka? Czy może mobilizacja do pracy nad sobą?
Co da nam siłę?
Myślę, że miłość. Do siebie i bliźniego.
Bez niej niewiele wskóramy.
Ale to już na inny temat.

Z miłością i szczerością
Igmana

Jerzy Karma

Droga Igmano

Szczere błądzenie... - ciekawy pomysł.
Myślę, że chodzi Ci tutaj o szczere intencje. Błądzenie zaś nie ma takich atrybutów jak szczerość lub nieszczerość.
Czy się mylę?

Natomiast zgadzam sie z tym, że człowiek szczery może także błądzić - tak samo jak nieszczery, z tym, iż nieszczery błądzi w szerszym spektrum.
Jeśli zaś jest jak napisałaś, że: "Szczerość ma związek z prawdomównością " - to kto myśląc, iż mówi prawdę, głosi fałsz, ogólnie nie mówi prawdy - zatem nie jest prawdomówny Wink

Podsumowując co możemy stwierdzić, że jest nieszczery. Wink

Jeśli zaś chodzi o wyrażanie siebie samego, to oszust również wyraża siebie samego. Czy zatem przez to jest prawdomówny?
Co z tego, że czyni "postępowanie zgodnie z tym, co" wyraża. Przeciez wyraża oszustwo i postepuje zgodnie z tym jak oszust. Ty nazywasz to prawdą? Dobrze Cię zrozumiałem?
Nazywasz to prawdą z powodu braku dwulicowości. Rozumiem Twoje przesłanki prowadzące do takiej konkluzji.
Bo z pewnością dwulicowy oszust jest bardziej "rasowym" oszustem.

Mi się podoba definicja podana przez Jezusa:

"Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam, kto nie wchodzi przez drzwi do owczarni, lecz w inny sposób się tam dostaje, ten jest złodziejem i zbójcą." (Jan. 10:1, BW)
W niej nie ma takiego rozróżnienia jakie Ty zrobiłaś. W niej nie jest istotne, czy ktoś nie jest świadom tego, że przez okno nie powinno się wchodzić.

Skoro zaś jak podajesz - "szczerość jest cnotą... pozwalającą na krytycyzm i na poprawę samego siebie", to:
- wchodzący oknem niech sobie to uświadomią
- "prawdziwa cnota krytyki się nie boi"

Wysuwasz refleksję: "chyba najważniejszy aspekt szczerości, to możliwość poprawy siebie a nie kogoś innego".
Z pewnością, kto poprawia innych, nie poprawiając siebie, ten nie jest szczery. I myślę, że przydarza się to każdemu z ludzi Wink

Nie jest dobrze, gdy tylko poprawia się innych i oczekuje od innych. Tak z pewnością uważasz i masz tu rację.
Czy jednak moglibyśmy głosić, by nikt nigdy nikogo nie napominał?
Jeśli źle czynię, a chcę czynić dobrze, to niech mnie i niedoskonali napominają.

"Wszystko więc, cokolwiek by wam powiedzieli, czyńcie i zachowujcie, ale według uczynków ich nie postępujcie; mówią bowiem, ale nie czynią." (Mat. 23:3, BW)

I będzie wtedy tak, jak stwierdziłaś: "Tak naprawia się świat."

Bardzo rad jestem, że dałaś się przekonać co do racji istnienia tematu.
Uważam jednak, że co napisałaś - musiało być napisane, bo i takimi torami biegną ludzkie postrzegania.
Tu pozwól, że Cie zacytuję, bo podjęłaś coś istotnego:

herba

Szanowny Jerzy!

Myślę, że Twoja intencja jest jak najbardziej słuszna i potrzebna w realizacji tutaj. To dobrze , że zechciałeś zadać sobie trudu i przybliżyć nam zwierciadła. Dziękuję w swoim imieniu, oczywiście.

Ps. zdaje się, że w niewłaściwym miejscu ten mój głos został umieszczony. Przepraszam , można go przenieść, bądź usunąć. Pozdrawiam serdecznie.

Jerzy Karma

Witam Cię Herba!
Również z szacunkiem, którym dajesz mi dobry przykład.
/Dobrych przykładów nigdy nie jest za dużo./
Sens Twojego przykładu pięknie zawarto w poniższym wierszu.

Szacunek

Wiersz pochodzi ze strony poświęconej szacunkowi [link widoczny dla zalogowanych]

Rad jestem, że mogę ponosić trud - gdy inni z niego mają jakąś korzyść.
Twoja wypowiedź nieprzypadkowo znalazła się w tym temacie.
Przypomina nam bowiem ona o ważnej roli szacunku w naszym wzajemnym współistnieniu.
I nie chodzi tu o to, by wymagać szacunku dla siebie, ale o to, by okazywać go innym - w każdej swojej wypowiedzi i w każdym czynie.
Szacunek zaś okazuje się przez uprzejmość.
"Owocem zaś Ducha są: miłość, radość, pokój, cierpliwość, uprzejmość, dobroć, wierność, łagodność, wstrzemięźliwość." (Gal. 5:22-23, BW)

Szczególnie ważne w tym współistnieniu jest także wzajemne podnoszenie się na duchu. Dlatego też czytamy o tym i o szacunku:
"Podnieśli bowiem na duchu mnie i was. Szanujcie więc takich mężów." (1 Kor. 16:18, BW)

Nauka o podnoszeniu na duchu jest zatem znana od bardzo dawna. Nie jest zatem nowym wynalazkiem współczesnej psychologii, czy socjologii.
Choć one ją ukazują w większym rozwinięciu. Dając nawet warsztatowe przykłady właściwych i niewłaściwych zachowań.
Chodzi o przedstawianie w pozytywny sposób swoich oczekiwań.
Np. zamiast powiedzieć komuś:
- Ty nigdy nie robisz...
Można powiedzieć:
- Bardzo mi pomagasz robiąc...
Lub zamiast:
- Ty zawsze robisz bałagan.
Można powiedzieć:
- Jak lubię, gdy u Ciebie jest porządek.

Pewnie o coś takiego chodziło Igmanie Cool

Jednak, by podać dobry przykład należy znać ten zły. I temu służy ten temat.
Napominanie - właściwe - nie jest osądzaniem.
Osądzanie polega na postawieniu wyroku, skazaniu kogoś, przekreśleniu go.
Napominanie zaś jest czymś innym. Wyraża ono naszą troskę o kogoś.
Dlatego czytamy:
"Dlatego napominajcie się nawzajem i budujcie jeden drugiego, co też czynicie./.../ Wzywamy was też, bracia, napominajcie niesfornych, pocieszajcie bojaźliwych, podtrzymujcie słabych, bądźcie wielkoduszni wobec wszystkich." (1 Tes. 5:11,14, BW)

Następstwem sądu jest karanie.
Tu zaś nie ma karania, lecz możemy wskazywać na następstwa niezbyt właściwych zachowań.
Jeśli bowiem ktoś coś robi nie tak jak się powinno, znaczy to, iż albo nie jest tego świadom, albo nie zna następstw.
Omawiane tu wady nie są typowymi grzechami - dlatego trudniej je nieraz zauważyć. Jednak wywierają one ogromny wpływ na życie ludzkie i relacje międzyludzkie.

Serdecznie pozdrawiam

P.s.
Bardzo jestem rad, że w taki właśnie sposób odebrałaś przesłanie tego tematu.

Cytuję jednostkowe przykłady - jako problem ogólny.
Dlatego zaś, że nie chcę mieć nic do cytowanych osób, nie podaję nazw tych osób, ani źródeł.
Z wyjątkiem Jezusa, gdyż są to takie Jego wypowiedzi, które są znane.
Mogę też co najwyżej zacytować jeszcze przykłady własnych niedoskonałości - bo noszę się z takim zamiarem.
To mi wolno.

herba

Oczywistym i zasadnym jest Twój zamiar uwydatniania zachowań w takim tonie i przejawieniu. Podobnie informujemy dziecko o niebezpieczeństwach poparzenia się etc.W ty samym też celu pisze się różnego rodzaju książki a w nich min. porady psychologiczne ( zresztą przytaczasz tu bardzo mądre, bo skuteczne przykłady). Zrozumiałym i głęboko słusznym też jest dla mnie ukrycie osób, które cytujesz. W ten sposób ich wypowiedzi już nie należą do nich, niejako ich nawet uwalniasz czyniąc z tego przykład, jak nie należy... Dlatego Twoje tłumaczenie w tym względzie, nie jest absolutnie konieczne. Wiem, wynika to z Twojej osobistej kultury, ale jeśli chodzi o moją osobę , to nie ma takiej potrzeby.
A szacunek? Zwyczajnie doceniam Twoje pełne czystych intencji działania, ponadto nadzwyczajną wnikliwość i uważność, jak też ponadprzeciętną wiedzę. Nie chciałabym ładować Twego ego tymi stwierdzeniami, niemniej jest to fakt , który jest na tyle ważnym głosem w internecie i nie sposób go nie zauważyć. Nie zabieram głosu, gdyż nie posiadam takich atutów. Staram się obudzić uczucia, intuicję, by zrozumieć. I uczyć się słuchać z właściwą pokorą, o której piszesz pięknie i słusznie.
Zatem nawet, gdy milczę posyłam nieustające podziękowania za Twój szczery wysiłek i nadzwyczajną cierpliwość. Życzę więc , by praca Twoja realizowała właściwy Kierunek i Cel. Pozdrawiam serdecznie.

Wciąż z Szacunkiem.

herba

Jerzy Karma

Miła Herbo,

Bardzo Ci dziękuje za to, że mój nikły trud w jakiś sposób jest przydatny na Twojej drodze ku Bogu.
Nic tak nie raduje mojego ducha, jak dusze szukające Boga w sposób właściwy. Jak i też choćby jakiś okruch przydatności komuś mojego działania.
Dlatego bardzo mnie ucieszyłaś swoimi zdaniami:-)

Czy zaś moje ego będzie się ładować Twoimi życzliwymi słowami?
Ono już się nauczyło, że same z siebie jest jedynie zdolne do popełniania błędów.
Także tego, że jedynym pożytecznym ładowaniem się jest łaska Boga.

Ty ze swej strony manifestujesz taki charakter, że to moje ego uczy się wiele od Ciebie.
Za co dziękuję i serdecznie pozdrawiam.
Jerzy Karma

P.s.
Nie tylko ego moje jest dalekie od doskonałości, lecz i dusza nieraz daje się ponieść błędom i niedoskonałym porywom.
Przeniosłem nasze ostatnie posty tutaj biorąc pod uwagę także Twoją wcześniejszą myśl w tej sprawie.
Ten temat w zasadzie bardziej do nich pasuje - choć i tam mogły być Smile

Z szacunkiem
Jerzy