Czas. Młodość.

Jerzy Karma

Podaję tu czym jest czas wg totalizmu.
Warto się z tym zapoznać, gdyż jest w nich przedstawiony jeden z tych czynników, które wywierają duży wpływ na upływ czasu.
Jednak twierdzenie, iż ów czynnik jest czasem jest mimo wszystko postawione na wyrost.
To tak, jakby ileś lat temu ktoś głosił, iż czas to tylko reakcje chemiczne.
Owszem, reakcje chemiczne jako jedne ze zjawisk składają się na to - co postrzegamy jako czas.

Wybrane cytaty będą pochodziły ze strony:
[link widoczny dla zalogowanych]

#C1. Czym jest czas zgodnie z Konceptem Dipolarnej Grawitacji:
Teoria wszystkiego zwana Konceptem Dipolarnej Grawitacji podaje nam następującą definicję: czas jest to przepływ kontroli wykonawczej przez naturalne programy naszego życia i losu. W rozdziale N z tomu 11 monografii [1/5] taka definicja czasu opisana jest pod nazwą "softwarowej interpretacji czasu". Wyjaśniając tą definicję naszymi słowami, każdy z nas nosi w swoim duplikacie przeciw-materialnym (tj. w swoim "duchu") szczególny rodzaj naturalnego programu, który można nazywać "programem życia" albo "programem naszego losu". Program ten składa się z długiej sekwencji elementarnych rozkazów których kolejne uruchamianie powoduje nasz przemarsz przez życie. Owo zaś uruchamianie kolejnych rozkazów z tego "programu życia i losu" dokonywane jest przez specjalny system automatycznej "kontroli wykonawczej". Krokowy przepływ owej "kontroli wykonawczej" od uruchomienia jednego takiego elementarnego rozkazu, do uruchomienia kolejnego takiego rozkazu, odbierany jest przez nas właśnie jako "upływ czasu".
/.../
#C2. Ogólna zasada cofania czyjegoś czasu do tyłu oraz jej realizacja praktyczna przez komory oscylacyjne trzeciej generacji:

... nośnikami naturalnych "programów życia i losów" u wszelkich istot żyjących są podwójne heliksy ich kodów genetycznych (DNA). To właśnie krokowa realizacja jeden-po-drugim elementarnych rozkazów z tychże "programów życia i losu" zawartych w atomach kodów genetycznych jest odbierana przez owe istoty jako "upływ czasu". To właśnie też z powodu owej krokowej realizacji tychże programów, upływ czasu faktycznie ma charakter dyskretny (tj. skaczący) - tak jak to wykazuje dowód empiryczny z punktu #D1 poniżej. Każdy też atom i każda cząsteczka kodów genetycznych u tych istot zawiera i przechowuje w sobie fragment "programu życia i losu". Fragment taki opisuje jak ma wyglądać w danym momencie życia owa komórka ciała danej istoty którą program ten opisuje, a także wiąże tą komórkę ciała z daną warstewką "przestrzeni czasowej". /.../ Każdy też fragment owego programu życia i losu jest zrealizowany z chwilą kiedy atom i cząsteczka w jakich jest on przechowywany wpada w rezonans z wibracjami owej "przestrzeni czasowej". Stąd kluczem do sterowania czasem jest możność wprawienia w rezonans tych atomów kodu genetycznego danej istoty, które my chcemy, a nie tych które same właśnie rezonują pod kontrolą naturalnych mechanizmów przestrzeni czasowej. /.../

Urządzeniem które będzie w stanie praktycznie wprawiać w rezonans tylko wybrany atom i wybraną cząsteczkę czyichś kodów genetycznych, jest tzw. komora oscylacyjna trzeciej generacji. Komora ta będzie bowiem zdolna do wytwarzania potężnego pola magnetycznego o idealnie stałym przebiegu, na które to idealnie stałe pole magnetyczne nakładała ona będzie impulsy o wymaganej częstotliwości i przebiegu ich krzywych zmian pola. W ten sposób owa komora oscylacyjna trzeciej generacji będzie w stanie wprawić w rezonans wybrany atom i wybraną cząsteczkę czyjegoś kodu genetycznego. To zaś spowoduje, że ten ktoś przemieszczony zostanie w czasie do okresu w jego życiu jaki jest opisywany tym fragmentem programu jego życia i losów, jaki jest zawarty właśnie w owym rezonującym atomie i cząsteczce. Jeśli ów rezonujący atom i cząsteczka leżały będą poniżej atomu i cząsteczki wprawianej w rezonans przez naturalne mechanizmy "przestrzeni czasowej", wówczas owa istota będzie cofnięta do tyłu w czasie, np. do lat swojej młodości.
Jak powyższe ujawnia, ogólna zasada cofania czyjegoś czasu do tyłu jest bardzo prosta. Aby bowiem móc się cofać w czasie do tyłu trzeba tylko zbudować sobie komorę oscylacyjną trzeciej generacji, oraz potem otoczyć się odpowiednio silnym i właściwie nasterowanym polem magnetycznym wytwarzanym przez tą komorę.
/.../

Część #D: Fizykalne dowody że czas ma charakter softwarowy, a stąd że daje się go cofać do tyłu:

#D1. Oto jak każdy z nas na własne oczy może się przekonać że czas upływa w skokach (tj. ma "dyskretny" charakter), a stąd że moje ustalenia o możliwości budowania wehikułów czasu które pokonają śmierć i pozwolą ludziom żyć bez końca są poprawne i dają się zrealizować technicznie:

Igmana (ptak)

Jerzy Karma

Witaj Igmano,
Powyższy temat zacząłem zakładać, lecz w trakcie czytania strony /link w poprzednim poście/ dra Pająka zrezygnowałem z niego. O czym może świadczyć jakby urwany cytat.
W końcu postanowiłem puścić na forum to, co już zrobiłem. Nawet z myślą usunięcia tego lub ewentualnej kontynuacji. W miarę zagłębiania się w wypowiedzi dr. Pająka częściej pojawiała się decyzja usunięcia.
Dlatego, że dr. Pająk popełnia zbyt wiele błędów.
Oczywiście w moim umyśle pojawiały się odpowiedzi na te błędy, lecz wszystko działo się zbyt szybko /słuchanie i reakcje umysłu/ bym to nadążył przedłożyć na tekst.
Na taką pracę w tekście musiałbym poświęcić wiele dni. I pewnie nie wiele osób by to czytało. Może nikt Smile

Nie mam na myśli błędów dra Pająka jeśli chodzi o sprawy techniczne. Jeśli takie są, pewnie musiałbym zagadnieniu poświęcić wiele lat. Zakładam jednak, iz technicznych błędów nie ma lub prawie nie ma. Dlatego, iz dr. Pająk jest niezwykle dokładnym i precyzyjnym człowiekiem. Nadzwyczaj dokładnym! Do tego stopnia, że wielu ludzi traktować go może jako osobę dziecinną. Jednak dzięki takiej określonej specyfice swego umysłu sięgnął tam, gdzie inni nie sięgają.
O ile dokładność i precyzja przyczyniają się do nie popełniania błędów w nauce związanej techniką, czy z konstruowaniem wymyślnych maszyn i urządzeń, to nie wystarczają w poznawaniu i rozumieniu natury świata, czy czasu. Tu bowiem wkracza umysł, który jest bardziej softwarowy niż czas. I umysł poznaje wszystko poprzez owy softwar. Ten zaś narzuca odczyt świata odnosząc go do zawartości zbioru informacji w umyśle danej jednostki. I to nawet nie do wszystkich informacji tego zbioru.

Softwar umysłu dr. Pająka jest określony na otwartość ale także głównie na specjalizację w sprawach technicznych. Ze swej natury nie będzie on ogarniał szerokiego spektrum np. zagadnień filozoficznych. Choć zrobi to szerzej, niż miliony ludzi. Jednak nie wystarczająco szeroko, by nie popełnić błędów.
Softwar umysłu każdego człowieka jest tej natury, iż nie uniknie błędów. Jedni zrobią ich więcej, inni mniej. Oprócz tego softwar określa dziedziny w których tych błędów jedni popełnią mniej, a inni więcej.
Wiadomo też, że nasz umysł nie ma możliwości zajmować się wszystkim naraz, czy wszystkim w czasie ludzkiego życia. Ja np. nie biorę się za zgłębianie zagadnień technicznych, bo wtedy nie miałbym wiele miejsca na inne zagadnienia, które są wytyczone w software mojego umysłu.

Dr Pająk interpretuje czas jako określone software.
Jeśli jednak czas określilibyśmy jako softwar, to z pewnoscią nie jest to softwar w rozumieniu dra Pajaka. Nawet jeśli maszyny dra Pajaka zadziałają częściowo zgodnie z jego opisami.
Pojecie czasu bowiem przekracza to, co dr Pająk przez nie rozumie.

Softwar mojego umysłu Wink

widzi czas jako masę czynników. Każdy element tego i nie tego świata oddziałujący na mnie jest czynnikiem czasu.
Wpisałem przed chwilą w googlu hasło: czynniki czasu. Pustka...
Wszystko co wyskoczyło dotyczy hasła: czynnik czasu Sad

Zatem wszyscy ludzie z internetu postrzegają czas jako coś jednorodnego. Jako czynnik.
Jestem zatem dziwakiem Smile

Bo ja widzę wokół siebie czynniki czasu.

Zjawisko czasu dlatego jest tak złożone, gdyż tworzą go rózne czynniki. Czas to nic innego jak oddziaływania. Tych zaś jest niezliczona ilość. Oczywiście istnieją potężnie oddziałujące czynniki czasu, jak i czynniki czasu działające w sposób tak nikły, że można je określić jako mikroczas.
Kiedyś, mniej wiecej 30 lat temu, chyba napisałem w pierwszej swojej /niepublikowanej/ książce, że czas powstał razem z powstaniem świata materialnego. Napisałem tak, bo wtedy nie sięgałem dalej. Tymczasem określone czynniki czasu istnieją już przed powstawaniem światów materialnych. Te czynniki są wieczne jak sam Bóg. Bo to Bóg jest źródłem tych czynników. On jest nimi. One istnieją, bo On istnieje, lecz On jako pierwotne ich źródło jest od nich niezależny. To one zależą od Boga.
Światy materialne powstając tworzą dodatkowe czynniki czasu, zaś w procesie formowania się tworzą kolejne czynniki czasu.

Każdy z nas codziennie kontroluje niektóre czynniki czasu
Np. wkładając żywność do lodówki Smile

Co prawda w tym wypadku tylko hamujemy oddziaływanie niektórych czynników czasowych. /Inne działają i w końcu jedzenie nawet w zamrażarce też straci niektóre swoje właściwości./
Mrożenie jednak jest także szczególnym zjawiskiem.
Ale o tym za chwilę. /Zresztą pisałem o tym już w "Przypomnieniu"./

Istotne jest jednak pytanie, czy możemy cofnąć oddziaływanie niektórych czynników czasu?
Oczywiście, że niektórych możemy.
Np. woda pod wpływem temperatury, oddziaływania ciepła i światła, traci stopniowo swoją strukturę regularnych kryształów. Starzeje się. Wystarczy jednak zamrozić wodę i po odmrożeniu mamy nowe regularne struktury. Mamy wodę odmłodzoną.
Jest to naturalne, że skoro jedne mikroczynniki powodują starzenie sie czegoś, to istnieją też czynniki przeciwstawne im, które odwrotnym działaniem odwrócą proces starzenia.

Trudniej jest zapanować nad czynnikami makro.

Postawiłaś refleksję: Czy cofanie się w czasie może służyć w rozwoju duchowym?
Proste pytanie zawierające oczekiwanie prostej odpowiedzi Smile

Ono może wszystkiemu służyć - to najprostsza odpowiedź.

Jeśli mój post nie zawiera odpowiedzi na którąś z Twoich kwestii, to zwróć mi na to uwagę.
I jeśli pozwolisz, to chciałbym przytoczyć tutaj fragmenty naszej rozmowy z 26-27.05.2008
Wyślę Ci do zatwierdzenia na priv Smile

Aha.
Istnieją materace wytwarzające jednorodne pola elektomagnetyczne, które odwracają liczne procesy starzenia sie organizmu - procesy pojawiające się jako choroby. Takimi materacami są: Bemer i Viofor.

Jerzy Karma

Zatem po otrzymaniu od Ciebie na priv odpowiedzi z dnia 21 Sty 2009 o treści zawierającej słowa:
„wyrażam zgodę na zamieszczenie całości, bez żadnych korekt, może komuś się przyda”
Zamieszczam poniżej:

(Poniedziałek 26.05.2008)
IGMANA (PTAK) : też to wiem, dlatego nie traktuję zbyt poważnie wszelkich horoskopów, wróżb itp.
ale jakieś wskazówki mogą nieść
Jerzy Karma : w uproszczeniu siły: (12 x 12 x 10 x aspekty) x (12 x 12 x 10 x aspekty)
kto zdoła to wszystko ująć?
IGMANA (PTAK) :
no właśnie, kto?
Jerzy Karma :
Dlatego jest to zawsze próba
bierze się to, co jest łatwo widoczne
/…/

(Wtorek 27.05.2008)
IGMANA (PTAK) :
no nie wiem, czy na starość tak śmiesznie
jak się ciała sypią
Jerzy Karma :
starość to mit
IGMANA (PTAK) :
popatrz ilu wokół starych ludzi
to mit?
Jerzy Karma :
hipnoza zbiorowa
IGMANA (PTAK) :
tak, ale działa
i nieliczni jej nie podlegają
Jerzy Karma :
walczyć trzeba z tym
podobno nieliczni
IGMANA (PTAK) :
z cudzą hipnozą?
Jerzy Karma :
co to znaczy cudza?
tu nie ma cudzej
IGMANA (PTAK) :
bo tylko z sobą możesz coś zrobić
Jerzy Karma :
nie
IGMANA (PTAK) :
kto śpi, ten spać będzie
Jerzy Karma :
nie o to chodzi
/…/
Jerzy Karma :
moje komórki nie uciekną zbytnio od komórek innych ludzi
rozumiesz?
IGMANA (PTAK) :
nie bardzo, jaśniej proszę
Jerzy Karma :
śmierć jest falą elektromagnetyczną
jakby
oczywiście opartą na bio
IGMANA (PTAK) :
i?
Jerzy Karma :
ale to nie do końca jest natura elektromagnetyczna
IGMANA (PTAK) :
jak to się ma do komórek?
do ich starzenia się
Jerzy Karma :
bo działa dalej - na większe odległości
IGMANA (PTAK) :
jak nie podlegać tej fali
Jerzy Karma :
Czytałaś wszystko w Przypomnieniu?
IGMANA (PTAK) :
tak, ale pewnie nie wszystko pamietam
Jerzy Karma :
To bardzo trudna sprawa.
Bo Ty jesteś 1, a ludzi miliardy
IGMANA (PTAK) :
no pewnie, inaczej sami młodzi by biegali po świecie
Jerzy Karma :
i dobrze
IGMANA (PTAK) :
ale jak nie podlegać fali?
Jerzy Karma :
Ech....
Trudna sprawa....
IGMANA (PTAK) :
i na tym się kończy Twoja niepodległość? tylo ech?
tylko*
Jerzy Karma :
Trzeba cały czas być magnetycznie poza magnetyzmem ludzkości...
IGMANA (PTAK) :
oho, masz przepis?
Jerzy Karma :
Ale nie możesz być w pustym polu....
Najlepiej szukac pola Boga.
IGMANA (PTAK) :
to wiem
Jerzy Karma :
Praktycznie jednak żyjesz wśród ludzi i wchodząc w relacje z nimi wchodzisz w ich pola....
Im częściej ktoś przełącza się na pole Boga, to tym dłużej może żyć
IGMANA (PTAK) :
czyli odosobnienie?
Jerzy Karma :
Temu w Biblii jest nawet mowa: I dni jego przedłużę
Odosobnienie to inna sprawa
IGMANA (PTAK) :
tak, to wiem
być w Bogu

Jerzy Karma

Jerzy Karma

Jerzy Karma

Od siebie dodam, że treść książek Janusza Dąbrowskiego jest zgodna z treścią mojej książki "Przypomnienie", która jest tu na forum.

Nośniki myśli. Królestwo Boże.

Powyższy artykuł Pana Janusza otrzymał wiele pozytywnych komentarzy na
[link widoczny dla zalogowanych]

Poniżej wybrałem najistotniejsze fragmenty z nich:

mazur:

Agemen

Agemen

Wybrane najciekawsze fragmenty z pierwszej części filmu "Nowa Biologia ", która to część trwa 1 godzinę.
Dobrze jednak zaplanować jego oglądanie, bo jest tego wart.

Jerzy Karma

Poniżej, jako Agemen, zamieszczę posty z kolejnymi wypowiedziami Bruca Liptona z drugiej części filmu "Nowa Biologia ", Postanowiłem dać prawie wszystkie te, które wyjaśniają omawiane zagadnienia.
Pominąłem jedynie parę upiększeń Smile

Bardziej osobistych Bruca Liptona.
Jego wykład ma ogromną wartość i jest kolejnym naukowym potwierdzeniem nauk Jezusa, jak i tego, co opisałem w Przypomnieniu, jak i w innych moich pracach tu na forum.
Cierpliwy i wnikliwy czytelnik dostrzeże wiele spójności pomiędzy moimi pracami, a materiałem zawartym w wykładzie Bruca.

Mam tu okazję, by napisać, że wiedzę jaką ujawnia profesor stosuję od ponad 30-u lat.
Choć cały czas mówię sobie, że powinienem to robić częściej.
Jednak okoliczności, oraz obowiązki jakie przed sobą postawiłem, sprawiają iż, moje życie toczy się jeszcze torami, z których nie wszystkie mnie zadowalają tak - jakbym chciał. Jednak i w nich znajduję radość istnienia. Choć wiem, że są większe RADOŚCI Smile

Będąc ogólnie w zrównoważonym stanie życia istnieję bez obaw, a zatem i bez stawiania sobie silnych oczekiwań, czy pragnień. Zaznaczyłem, ze silnych, gdyż piękno istnienia czerpię także z doświadczania lekkich pragnień, oraz dążeń.
Zaś ogólnie zrównoważony stan oznacza też, że potrafię krzyknąć, gdy stan innego człowieka tylko krzyku wymaga.

Dodam tu też, że profesor, choć w dwugodzinnym wykładzie zawarł wiele bardzo istotnych tematów do jakich wiele razy się odnosiłem tu na forum, to jednak z racji stanu nauki ograniczonej do perspektywy ciała ludzkiego, wykład profesora nie mógł wyjść poza działanie jednego życia człowieka. Dlatego i poglądy profesora zamknęły się tylko w zakresie tego życia i myśli z nim związanych.
Jednak mistycy, jak i wiedza religijna, sięgają dalej niż nauka i badania na których oparł się profesor.
Nie tylko myśl dzisiejsza, oraz te od naszego urodzenia, jak i nie tylko myśli naszych przodków, wpływają na nasze życie, lecz także nasze poglądy z naszych wcześniejszych żywotów.

Agemen

Bruce Lipton, na drugiej część filmu:

Jerzy Karma

Bruce Lipton: "pod wpływem stresu /.../ Twoje wnętrzności wyłączają się".

Dlatego wiele osób w stresie nie ma apetytu.
Także popęd seksualny może zaniknąć.
Pod wpływem zdenerwowania /to też stres/ organizm przejawiać może nagłą potrzebę snu.

Dlaczego jednak inni pod wpływem stresu jędzą jeszcze więcej?
Zatem sprawa nie jest taka prosta.
Stres innego rodzaju może pozbawić człowieka możliwości zaśnięcia.
Jeszcze inny stres zamiast zablokować popęd seksualny, spowoduje pragnienie seksu.

Czy zależy to tylko od skali stresu? Od jego siły?
Z pewnością nie, bo nawet ma na to wpływ osobista odporność na dany rodzaj stresu.
Jednak siła przeżywania stresu jest rzeczywiście tu bardzo istotna.
Mniejszy stres pozwala bowiem na szukanie UCIECZEK. Są one bardzo mądrymi reakcjami KU ŻYCIU, bo o ile stres prowadzi ku śmierci (ku wycofaniu), to UCIECZKI ku przyjemności stają się PRZECIWWAGĄ - która niweluje czynniki śmierci i prowadzą nas ku WZROSTOWI.

Silny stres mocno blokuje. Wręcz zamyka człowieka. Nie stać go wówczas nawet na UCIECZKĘ ku WZROSTOWI - ku życiu.

Przeżyte stresy kumulują się jak wiadomo w naszych mięśniach, czy meridianach, jako napięcia. Kumulują się też w naszych wewnętrznych organach, a także w mózgu - w sposób też fizyczny. Wszyscy znają choroby związane ze stresem, udary mózgu, zawały serca, wrzody żołądka. Nowotwory i choroby reumatyczne też mają z nimi związek, a jeśli i układ odpornościowy - to co nie ma?

Agemen

ciąg dalszy: Bruce Lipton - Nowa Biologia - Umysł Ponad Materią

Jerzy Karma

JJW111000590

Wg Einsteina, kiedy znajdujesz się w przestrzeni podróżujesz w czasie - podróżujesz w przyszłość.
O czym to świadczy?
I czym jest przestrzeń na nas oddziałująca?
Co na nas oddziałuje?

Oddziałują na nas obiekty - przedmioty. To one tworzą naszą przestrzeń.
Nasze zetkniecie się z nimi, pamięć poprzednich zetknięć, przetworzone wspólnie w mózgu, tworzą osobiste pojecie o rzeczywistości.
Im więcej wspólnych obiektów na nas oddziałuje, tym nasze pojęcia o rzeczywistości są bardziej podobne. Nie chodzi tu tylko o te oddziaływania, których jesteśmy świadomi. Nieuświadamiane, na co dzień oddziaływania kształtują jednak także naszą świadomość.

Suma tych oddziaływań jest tym, co postrzegamy jako przepływ zdarzeń i obiektów. Nasza świadomość podróżuje w tej RZECE zdarzeń - obiektów - i tę swoją "podróż” postrzega jako upływ czasu, gdyż postrzega następujące po sobie zmiany, które wynikają jedynie z możliwości transformacyjnych tych obiektów, oraz odnosi je do własnej pamięci - pamięci tego, co było przed zmianami.
Jest to wrażenie CZASU.

W rzeczywistości nie ma ani przestrzeni, ani czasu.
Istnieją tylko obiekty i relacje miedzy nimi. Zaś stan /punkt, perspektywa/, w jakim się znajdujemy sprawia, że widzimy zbiór tych relacji w postaci naszej przestrzeni, albo w postaci naszego czasu.

Oczywiście wydają się nam one w miarę stabilne. Na tyle, że na bazie tego jak je postrzegamy, możemy jakoś się porozumiewać i współpracować.
Czy jednak rzeczywiście nasze ich postrzeganie jest dokładnie takie same?
Czy każdy z nas przestrzeń i czas postrzega w taki sam sposób?
Nie. I dlatego musieliśmy ustalić wytyczne dla nich poza sobą!
Od dawna człowiek poza własnym odbiorem przestrzeni, aby się porozumieć z innym człowiekiem, co do długości jej wymiaru, musiał znaleźć jej miarę poza sobą. Dzisiaj taką miarą jest np. metr.

Tak samo było z czasem. Każdy indywidualnie odczuwał jego przebieg, gdyż nikt nie styka się dokładnie z takimi samymi obiektami, choć większość z nich - tych oddziałujących poza świadomością - jest podobna, i to one maja największą siłę oddziaływania, z którego to powodu indywidualne przebiegi czasowe są w miarę zbliżone, jednak nie są zupełnie identyczne.
By się porozumieć ludzie ciągle szukali miary tego przepływu poza sobą. Np. w przepływie ziarenek piasku w klepsydrze, czy w obrotach ziemi albo w przepływie słońca na niebie. Mierzono przepływ za pomocą mechanizmów takich jak zegary, gdzie przepływ też ustalała jakaś siła zewnętrzna, np. sprężyna zegarka.
Dzisiaj czas mierzy się ilością przepływu przeskoków elektronu Cezu.

Mamy, zatem tu do czynienia z szukaniem odnośników dla ludzkiego wrażenia przestrzeni i czasu.
Czy jednak to są tylko wrażenia?
Konieczne jest tu uwzględnienie, że człowiek też jest jednym z tych obiektów, z którymi współistnieje. Zaś owo współistnienie jest określoną rzeczywistością, w której naturalnie doświadcza tych wrażeń jako... Właśnie rzeczywistości!
To wcale jednak nie oznacza, iż owe doświadczanie jest rzeczywistością ostateczną.
Jest to ludzka rzeczywistość - rzeczywistość tego świata.
Nie istnieje on jednak odrębnie od innych rzeczywistości.
Dlatego właśnie w nauce, np. w fizyce kwantowej, obserwuje się zdarzenia, które wyglądają na paradoksalne. Są one jednak tylko, dlatego paradoksalne, gdyż obserwujemy je z pozycji ludzkich pojęć, co do czasu i przestrzeni.

Podkreślę jeszcze raz: przestrzeń i czas to w rzeczywistości oddziaływania obiektów. Dlatego możliwa jest zależność przestrzeni od czasu, a czasu od przestrzeni, oraz od tego, co nazywamy ruchem - włącznie z jego prędkością. Ruch, bowiem wynika z oddziaływań.
Wszystko sprowadza się do oddziaływań obiektów. I przestrzeń, i czas.
W rzeczywistości istnieją tylko obiekty, oraz ich MOŻLIWOŚCI.

MOŻLIWOŚCI to właśnie PRZYSZŁOŚĆ.
Wiadomo, że możliwości jest zawsze więcej, niż jedna.
A skoro tak, to i wariantów przyszłości też mamy więcej niż jedną.
To, że przepływ czasu postrzegamy liniowo z powodu indywidualnej pamięci, wcale nie oznacza, iż jest on liniowy. /Tu używam pojęcia czasu, dla łatwiejszego wyrażania myśli./ Układ obiektów w świecie nie jest liniowy, a to one tworzą wrażenie czasu. My przepływamy w ODDZIAŁYWANIU tych obiektów i tylko dokonany przepływ, ten indywidualny, jest w miarę liniowy. W miarę, gdyż nawet Twoja lewa strona ciała inaczej przepływa, niż Twoja prawa strona.

W takim właśnie sensie należy rozumieć myśl Einsteina, że kiedy znajdujesz się w przestrzeni podróżujesz w czasie - podróżujesz w przyszłość.
I przy tym warto pamiętać, że przestrzeń to OBIEKTY plus nasze POSTRZEGANIE, które jest zależne także od tego obiektu - jakim jest nasze ciało, złożone z elementów zbioru, który usiłujemy oceniać.
To tak, jakby jabłko próbowało smakować samo siebie.
Dlatego czas i przestrzeń są jedynie bardzo subiektywnymi wrażeniami.
Są jakby NAMI.
Przestrzeń to TY.
Czas to TY.
Świat, jaki widzisz, to TY.
Powiesz, że nie kontrolujesz tego?
A na ile kontrolujesz swoje ciało?
Jeśli wszystko to budowałeś, dzisiaj jest to poza Twoją świadomością, znosząc tyle obiektów i takiej mocy, że według dzisiejszej terminologii można to określić miliardami lat, to, w jaki sposób chcesz pokonać to zbiorem obiektów z jednego życia?

Ciało ziemi, ciało naszego układy słonecznego, czy ciało naszej galaktyki, jak i ciało naszego wszechświata, wszystkie one podróżują w czymś większym od siebie. I my jesteśmy w jakimś stopniu nimi. Tak jak w jakimś stopniu jesteśmy swoim ciałem fizycznym.
Mamy tu, zatem wiele wzajemnych relacji, gdzie każdą z nich można nazwać jakimś czasem. Przemieszczanie się w relacji jest podróżą w czasie. Suma relacji, ich wypadkowa, tworzy czas bardziej ogólny. Jest to wypadkowa ODDZIAŁYWAŃ.
PRĘDKOŚĆ obiektów wynika z ich wzajemnego oddziaływania - dlatego też to, co nazywane jest upływem czasu, zależy od prędkości.

Dla Einsteina, przestrzeń i czas nie były odrębnymi rzeczami. Obecnie w fizyce mówi się, że czas i przestrzeń są utkane razem, że wymiary przestrzeni i czasu mogą się mieszać.
Tę mieszankę czasu i przestrzeni nazwano czasoprzestrzenią.

W rzeczywistości czasoprzestrzeń to nie przestrzeń i nie czas, tylko obiekty i ich wzajemne oddziaływania.

Einsteina zauważył, że jeśli np. Ty będziesz patrzył na wahadło tykającego zegara, a inna osoba niezwykle szybko przeleci obok tego wahadła, to dla niej te wahadło będzie się poruszać wolniej - w jej odbiorze i w jej reakcjach.
Dlaczego?
Szybkość poruszania się jednego obiektu względem drugiego obiektu jest czymś w rodzaju MNIEJSZEGO ZWIĄZKU z nim, a zatem i mniejszego wzajemnego oddziaływania.
Mniejsze ODDZIAŁYWANIE to większy dystans - większa tolerancja.
Największą tolerancją jest stan nieegoistycznej miłości - stan uwielbienia.
Dlatego nie tylko sama prędkość przemieszczania się obiektu względem innych obiektów spowalnia to, co nazywamy upływem czasu, lecz także ma na to wpływ stan naszego UMYSŁU i CIAŁA.
Dlatego jedni udzie starzeją się szybciej, a inni wolniej.
Im posiadasz większą tolerancję, oraz większa miłość - tym wolniej będziesz się starzał.
Twój stan jest, bowiem kolejnym OBIEKTEM i kolejnym ODDZIAŁYWANIEM w Twojej RZECZYWISTOŚCI.
Twoje POSTRZEGANIE jest Twoim CZASEM.

Także PRĘDKOŚĆ Twojego rozwoju ma istotne znaczenie.
Jeśli jest on mały, jeśli masz takie same poglądy, jakie miałeś np. 30 lat temu, albo nie wiele nowego do nich wniosłeś - to Twój proces starzenia był szybszy. Szczególnie destrukcyjne jest takie wchodzenie w swoje poglądy, które nazwane bywa fanatyzmem - jest to jakby zapadanie się... ku śmierci.
Nie znaczy to, że masz się zmieniać w taki sposób, że raz będziesz zły, a raz dobry.
To nie o to chodzi. Bycie złym, to brak tolerancji.
Tu chodzi o bycie elastycznym, a największa elastyczność towarzyszy uwielbieniu.
Zmiana poglądów polega na ich nie posiadaniu. Jest to jak przelatywanie pośród wszystkich poglądów, oraz postrzeganie ich z perspektywy miłości - nie miłości do nich, lecz miłości jako wewnętrznego stanu.

W fizyce mówi się, że czas jest indywidualnym przemieszczaniem się człowieka względem obiektów - chodzi o indywidualna prędkość poruszania się w czasie. Każdy pędzi przez czas z prędkością światła, ale są różne prędkości światła w czasoprzestrzeni i każdy pędzi z którąś z nich.
Tu przypominam, że światło ma związek z miłością, a miłość to życie.
Ten, kto ma mało miłości, ma mało światła.
Jeśli masz mało miłości, to masz mniej światła, zatem nie możesz tracić go dużo w swoim pędzie przez czas życia. Dlatego Twoja prędkość w czasie będzie nieco wolniejsza.

Teraz o wielkości obiektów.
Wielkość obiektu, z jakim aktualnie mamy kontakt, także wpływa na przebieg naszego czasu.
Nasze PRZEKONANIA, czy IDEE, albo WARTOŚCI - są także obiektami. Każda nasza MYŚL, UCZUCIE i EMOCJA. Jeśli są to niskie, czyli mało wartościowe obiekty, to zupełnie inaczej one ODDZIAŁUJĄ na przepływ naszego CZASU, niż gdy są to np. wartościowe - wielkie - IDEE, czy np. wielkie UCZUCIA.

Im BLIŻEJ, JESTEŚ wielkiego obiektu, TYM Twój czas będzie płynął wolniej - będziesz wolniej się starzeć i możesz dłużej żyć.
Wg rozumienia czasu przez Einsteina, czas nawet płynie wolniej przy stopach na ziemi, niż przy głowie - gdyż stopy znajdują się bliżej dużego obiektu.
Jednak nasze myśli są także obiektami i dotyczą naszego ciała. Niech każdy sam oceni, jak duże i jak wartościowe są jego obiekty, oraz jak wpłynęły na przebieg jego czasu.
Wg fizyki im obiekt jest większy - tym czas przy nim płynie wolniej.
/Mamy tu, zatem spotkanie z pojęciem, iż czas zależy od OBIEKTÓW./
W świetle czego bardzo naturalne okazuje się stare myślenie, że przy Bogu czas jest wiecznością. Smile

Słońce spowalnia upływ czasu, gdy np. Merkury przesuwa się za Słońcem - patrząc z ziemi, gdy jest w opozycji do ziemi, a w koniunkcji ze Słońcem - to światło dłużej biegnie do ziemi (gdyż przechodzi obok Słońca), niż gdy Merkury jest dalej od koniunkcji ze Słońcem.
Światło przechodząc blisko Słońca jest HAMOWANE przez jego grawitację.
Fizycy nazywają to "zagięciem czasu".
Warto tu zauważyć, że w astrologii już dawno twierdzono, że Merkury w horoskopie człowieka leżący blisko pozycji Słońca (koniunkcja ze Słońcem) ma słabsze - wolniejsze oddziaływanie! I znaczenie takiego Merkurego w horoskopie urodzeniowym człowieka przedstawiano jako o mniejszym znaczeniu.

To "zagięcie czasu" fizycy nazywają też jego "rozciągnięciem" w stosunku do "czasu" na ziemi.
Jednak to "rozciągniecie czasu" (płynie wolniej) jest w zasadzie HAMOWANIEM przepływu światła.
W sumie nic tu się nie rozciąga oprócz ludzkiego wyobrażenia, jakim jest "czas".
Jest to jak hamowanie człowieka, który nagle wbiegnie do wody - będzie biegł mając większy opór, czyli dłużej. Na upartego można to nazywać "rozciągnięciem czasu". Jednak mamy tu tylko kolejne ODDZIAŁYWANIE.
Zatem to nie czas zwolnił z powodu masy Słońca, lecz mamy do czynienia z innym PRZEBIEGIEM.
Także termin "opóźnienie czasowe" jakiego tu używa się, jest bardziej właściwym terminem, bo mamy tu do czynienie z opóźnieniem w tym, co postrzegamy jako "czas", a co jest w rzeczywistości ZDARZENIAMI. I mieliśmy tu do czynienie z OPÓŹNIONYM ZDARZENIEM Wink

Zajmijmy się czarną dziurą?
Czy "rozciągnięcie czasu" w niej (płynie wolniej) - HAMOWANIE przepływu światła - spowolni także nasze procesy życiowe? /Przy mentalnym założeniu naszego pobytu w czarnej dziurze./
Procesy życiowe są procesami świetlnymi, zatem zostaną one wyhamowane, a nawet zatrzymane.
Wielkość obiektu - niekoniecznie w sensie objętości - jego osobista potencja-zawartość, wg tego spowalniałaby procesy życiowe, zaś czyniąc ich przebiegi dłuższymi wydłużałaby życie takich obiektów.
Bóg, oraz bogowie, w dawnych opisach byli ukazywani jako osobistości większe od człowieka, oraz jako istoty dłużej od niego żyjące. Widzimy tu, zatem pewną zbieżność.
Wg tego bogowie względem nas powinni być spowolnieni np. w myśleniu, czy reagowaniu, a jednak z dawnych przekazów to nie wynika.
/Oczywiście nie musimy tych przekazów przyjmować na wiarę. Jednak nie ma też powodów, by je z góry odrzucać jako wymysły. Tym bardziej, że kolejne odkrycia naukowe potwierdzają zasadność coraz większej liczby starych przekazów - dotychczas wyglądających mitycznie lub religijnie./
Zatem wydaje się to być sprzeczne, bo bogowie byli sprawniejsi od nas - jakby jakieś procesy przebiegały w nich szybciej, a jednocześnie żyli dłużej - jakby procesy w nich przebiegały wolniej.
Jednak jest to sprzeczność wynikająca z naszego bardzo ogólnego oglądu tego, jak postrzegamy czas.
I wskazuje ona, że to postrzeganie nie jest do końca poprawne.
Ideą jest, że doskonalsze od nas istoty robią wszystko szybciej - niż my, a jednocześnie żyją dłużej - niż my.
Jednak ta idea nie synchronizuje z obecnym w fizyce poglądem o "zagięciu czasu". Zgodnie, z którym to my robimy wszystko szybciej i dlatego krócej żyjemy...
Jednak weźmy pod uwagę procesy przemiany materii w organizmie. Ich wydajność służy lepiej organizmowi, niż jej brak. W tym celu organizm używa nawet enzymów, które pełnią rolę katalizatorów przyspieszających specyficzne reakcje chemiczne. Bez których to przyspieszeń nie byłoby wesoło... "Niemal wszystkie reakcje chemiczne związane z funkcjonowaniem organizmów żywych (a także wirusów) wymagają współudziału enzymów, by osiągnąć wystarczającą wydajność. /.../ Większość reakcji enzymatycznych (tj. z udziałem enzymów) przebiega miliony razy szybciej niż ich niekatalizowane enzymatycznie odpowiedniki." Wiele trucizn zatrzymuje aktywność enzymatyczną. Wówczas następuje zgon!
Sprawy, zatem nie wyglądają tak prosto, jak to chciałyby przedstawiać niektóre teorie.
I najwięcej prawdy jest w stwierdzeniu, że "czas zależy od tego - co robisz".
Jest także Twoją perspektywą - którą tworzysz. Twoim stosunkiem do siebie oraz obiektów. Twoim własnym osobistym stanem.
Przeszłość jest Twoją pamięcią, oraz pamięcią innych, także tą leżąca poza świadomością, i nawet pamięcią przedmiotów.
Przyszłość to możliwości zdarzeń.
Wszelkie możliwości istnieją zawsze - bardziej możliwie i mniej możliwie. Jednak istnieją. W tym sensie wszystko jest w stale istniejącym TERAZ.
Jednak nie na takiej zasadzie, że wrócisz do "wczoraj". Bowiem ilość ODDZIAŁYWAŃ OBIEKTÓW jest zbyt nieskończona, aby było możliwe ich odwrotne odwzorowanie w identycznym przebiegu.
Czas nie jest zwykłym wymiarem przestrzeni. W jej wymiarach możemy zawracać dość łatwo, gdyż tu przebiegi są dość ograniczone i liniowe. Natomiast czas zawiera w sobie wymiary przestrzeni i wszystkie obiekty. Bo to one tworzą czas. Są nim. Jednak nie tylko same obiekty takie, jakimi są, lecz także wszystkie potencjalne ODDZIAŁYWANIA pomiędzy obiektami.
Nie można, zatem powiedzieć, że "cały czas - cały czas istnieje", gdyż są potencjalne możliwości zaistnienia ODDZIAŁYWAŃ, które się nigdy nie wydarzą - bowiem jedne WYDARZENIA-CZASY eliminują inne. Podobnie jak jeden wybór eliminuje inne wybory. Nie możesz kapać się jednocześnie w dwóch rzekach płynących daleko od siebie.
Warto jest spojrzeć na czas jako na nieskończoną liczbę punktów we wszechświecie, którymi są obiekty jako całość i jako ich elementy składowe, reakcje między nimi, możliwe reakcje. Każdy taki punkt jest odrębnym czasem – mikro czasem. Ruch tych punktów tworzy makro czas, który nazywamy czasem.
Nie ma obiektu w świecie, który by nie wykonywał żadnego ruchu.
Zatem ODDZIAŁYWANIA zachodzą stale. Dlatego makro czas stale ODDZIAŁUJE. Oddziałują na nas wszystkie mikro czasy w sposób bezpośredni, czy pośredni nawet poprzez nieskończona liczbę innych makro czasów.
I każdy czas jest powiązany ze wszystkimi istniejącymi mikro czasami.
Nawet mikro czasy będące nie przejawionymi potencjałami także podlegają ODDZIAŁYWANIOM, oraz także same ODDZIAŁUJĄ - mimo swojego nie przejawienia, gdyż istnieją jako bardzo subtelne rodzaje mikro czasów.
Czy zatem wszystkie momenty czasu już istnieją?
Nie - bo nie zaszła jeszcze nieskończona liczba ODDZIAŁYWAŃ - z których każde spowoduje NARODZINY kolejnego punktu w czasie, czyli mikro czasu. Obserwujemy to np. jako przemiany obiektów, czy przejawiające się potencjały.
Jeśli coś się rodzi - to także coś umiera. To - co umarło, to nie istnieje już w swojej dotychczasowej formie. Z powodu pędu nieskończonych oddziaływań nie zdoła zawrócić. Dlatego staje się przeszłością NIEODWRACALNĄ - i dlatego nie jest właściwe twierdzenie, że "przeszłość cały czas istnieje". Chyba, że za i jej istnienie przyjmiemy to, co jest teraz - jako jej wynik, który jednak jest już innym układem. Zaś układ, z którego on powstał już nie istnieje i nikt do niego nie wróci. Żadnym wehikułem czasu.
Twierdzenie niektórych fizyków, że "nie ma czegoś takiego, jak przemijanie czasu" ma tylko wtedy sens, gdy mówi się je w oparciu o twierdzenie, że i czasu nie ma.
Jeśli jednak przez czas będziemy rozumieć obiekty oraz ich oddziaływania, jak i rezultaty tego, to okaże się, że jest też przemijanie czasu. Tego zresztą każdy doświadczył w swoim życiu, gdyż doświadczał obiektów, oddziaływań oraz rezultatów - których nie mógł cofnąć.
Można się tylko zgodzić z tym, że doświadczenia, przez jakie każdy przeszedł wytyczyły jego osobisty rodzaj ścieżki, czyniąc jego linię czasu. Jednak - w dużym uproszczeniu - ta jego linia czasu leży na linii czasu jego rodziny, ta zaś na linii czasu jego miasta, dalej na linii czasu jego kraju, następnie na linii czasu ziemi itd. Wiemy jednak, że nasze osobiste linie czasu krzyżują się z liniami innych rodzin, miast państw itp. Także z liniami innych ludzi. Czasem siła grawitacji jakiejś linii może wciągnąć nasza linie i... zmieniamy rodzinę, żonę lub męża, miasto, państwo, czy firmę. I siła grawitacji naszego umysłu ma w tym także swój udział.
W naszym umyśle nie ma tylko jednej siły grawitacji - jest ich wiele. Najbliżsi opisu tych sił byli astrolodzy - wniknęli w nie głębiej i w szerszym ujęciu, niż dzisiejsza psychologia i socjologia.
Każda z tych sił ma swój udział w tworzeniu naszej osobistej linii czasu - który tylko powierzchownie sprawia wrażenie jednej linii, bo w naszym wnętrzu jest to zbiór mnóstwa linii czasu, nawet wiele z nich jest zupełnie odrębnymi liniami. Mimo, że wszystkie w dużym stopniu zależą od tej powierzchownej linii.

Nie jest prawdą, że wszystkie momenty przyszłości już istnieją. To bałamutne twierdzenie. Przeczy ono nawet prawom fizyki, z których wynika, że wynik jest wypadkową działania sił. Zatem tylko w niektórych sytuacjach siły mogą determinować np. moment czyjejś śmierci. U kogoś innego owe determinujące siły okazać się mogą słabsze od siły jego umysłu (czy umysłu kogoś innego - kto to zmieni), albo zdoła je zmienić, czy wprowadzić takie, które przesuną wypadkową w inny punkt.
Dlatego przyszłość czasem może być przewidywalna, a czasem nie. Wszystko zależy od stopnia działających sił, oraz możliwości pojawienia się nowych sił - które będą miały potencjał zmiany wypadkowej.

Czy jeśli określone obiekty powtarzają swoje działania lub relacje z innymi obiektami regularnie, to czy możemy to określić czasem? I co wówczas nim będzie: DZIAŁANIE, czy REGULARNOŚĆ? Czy połączenie ich obu?
i co się stanie z "wytwarzanym" przez nie "czasem", gdy coś przerwie owe działanie?
Czy można przerwać czas - przyjmując pojecie czasu jako czegoś ciągłego?

Wszystkie te pytania prowadza nas do odpowiedzi, że to - co się powtarza regularnie, nie jest czasem.
Może być jedynie wykorzystywane jako punkt odniesienia dla innych działań. Jest czymś w rodzaju metra - służy do pomiaru.

Aktualny stan np. człowieka - jego teraz - jest jednocześnie: zderzeniem obrazu jego "przeszłości" z obrazami "przeszłości" innych obiektów - bo to owe obrazy przeszłości są aktualnie dziejącym się TERAZ.
Z tego także widać brak możliwości POWROTU. Bowiem będąc w TERAZ jesteś jednocześnie w PRZESZŁOŚCI, lecz masz tu dodatkowo jeszcze inne PRZESZŁOŚCI z którymi się spotykasz. można powiedzieć, że dzięki temu ROŚNIESZ - nabywasz dodatkowe PRZESZŁOŚCI.

Nasze TERAZ jest wyłącznie NASZYM aktualnym DOŚWIADCZANIEM. Nie zaś tym, co się dzieje. Póki, bowiem obiekt nas nie dotyka - to nie jest naszym teraz. Doświadczanie zaś niekoniecznie musi być świadome. TERAZ także jest to, czego nie uświadamiamy, a co na nas wpływa. Choćby ukradkiem.
Dlatego TERAZ to nie tylko sekunda - to może być nawet rok. Poza świadomy wpływ jakiegoś wydarzenia, /o którym świadomie jeszcze nie wiemy/ może zacząć odbywać się np. rok wcześniej. Świadomie doświadczymy - spotkamy się z im - po roku. Jednak było ono naszym TERAZ przez cały rok - bo DZIAŁAŁO na nas przez rok.
Astrologia intuicyjnie /a może jej twórcy świadomie/ przesuwa ludzkie TERAZ na całe życie, a nawet poza nie, i dlatego z momentu narodzin człowieka - jego urodzeniowej mapy nieba /horoskopu/ - wyrysowuje jego przyszły charakter, a nawet rodzaj wykonywanej pracy, czy nawet zdarzenia. Na ogół ludzie nazywają odczytywaniem przyszłości, a w rzeczywistości jest to opisywanie aktualnego TERAZ danego człowieka. Jest to TERAZ jakie ten człowiek już posiada przychodząc na świat i od niego już tylko zależy, czy wprowadzi do niego NOWE RZECZY, których już astrolog nie przewidzi. Choć astrolog może odczytać w jego TERAZ, jaką posiada siłę zdolności do wprowadzania nowych rzeczy.

Osobisty czas jest osobistą perspektywą jednostki wynikająca z jej TERAZ - czyli z jej możliwości i jej relacji z otoczeniem. DLATEGO jedno wydarzenie może być postrzegane w "różnym czasie", np. wybuch gwiazdy być inaczej postrzegany w jej pobliżu, a inaczej na ziemi - z opóźnieniem.
Jednak względem, czego inaczej? Względem czyjego pomiaru? I względem czyjego czasu?
To tylko intelekt obserwatora ocenia zjawisko względem obiektów do których je odnosi. Tu nawet nie trzeba światła gwiazd, czy galaktyk docierającego "z opóźnieniem" na ziemię. Wystarczy słuchanie kawału, albo wykładu, których treść jeden człowiek zrozumie szybciej, a inny "z opóźnieniem".
I czy jest to kwestia światła - jako nośnika informacji, czy kwestia ludzkiej percepcji opartej na tym świetle?

Zadawane jest pytanie: Kiedy powstał czas?
Pominę tu to, że czas nie jest tym, za co większość ludzi go uważa.
Zamiast powyższego pytania postawię inne pytania:
1. Kiedy nie było czasu?
2. Czy istnienie jednego obiektu jest czasem?

Jeśli na drugie pytanie damy odpowiedź twierdzącą, to czas był zawsze i nie miał początku.
Jeśli przeczącą, to znaczy, że przyjmujemy, iż czas jest wyłącznie oddziaływaniem czegoś na coś.
Wówczas musimy postawić inne pytania:
Czy obiekt może oddziaływać sam na siebie?
I czy gdyby nie mógł, to czy mogłyby powstać z niego inne obiekty?

Jeśli nie, to znaczy, iż zakładamy powstawanie obiektów z NICOŚCI?
a SKORO TAK - TO TYM SAMYM i nicość czynimy obiektem i przestaje ona już być nicością.

Jest jedynie nicością z ludzkiej perspektywy. Choć sama w sobie też jest czymś i skoro tworzy, to DZIAŁA, a skoro działa, to ma też swój czas. choć dla nas on też nie istnieje - też jest nicością.
Dopiero pojawienie się czegoś w naszej perspektywie - w naszej rzeczywistości - odbierzemy jako czas, czy jako początek czasu.

Jerzy Karma

JJW111000592

Nie tylko enzymy „przyspieszające czas” przedłużają nasze życie – choć z powodu tego przyśpieszania powinny nasze życie skracać, wg pojęcia czasu fizyki kwantowej.
Spowolnienie innych czynników czasowych także skraca nasze życie, bo… przyśpiesza proces starzenia!
Np. wolniej pracująca, czyli gorzej pracująca tarczyca, wytwarza zbyt mało hormonów, które mają związek z naszym określonym metabolizmem. Szybszy przebieg czasu tego rodzaju metabolizmu nie skraca naszego życie, lecz je wydłuża. Brak hormonów tarczycy powoduje gorsze krążenie, skłonność do niedokrwistości, gorsze kojarzenie, marznięcie, ospałość, leniwość, senność, apatia, otyłość, czy sucha skóra.
Nawet niemowlęta z niedoborem hormonów tarczycy przejawiają zaburzony rozwój fizyczny oraz opóźnienie umysłowe.

Także inne hormony SPOWALNIAJĄCE pewne „czynniki czasu” w naszym ciele powodują PRZYŚPIESZENIE innych „czynników czasu”.
Ludzie obserwując życie oraz swoją wiekową pozycję w nim, trwając we wspólnocie społecznej, przyjmują bezwiednie jej programy związane z cyklami wiekowymi, czyli przyjmują najpierw zewnętrzne wzorce starzenia, a następnie wewnętrzne. Zaczynają przekwitać – niczym kwiaty. Zaczynają wpadać do czarnej dziury starości… procesy się spowalniają… upośledzeniu ulegają czynności hormonalne zarówno u kobiet, jak i u mężczyzn. Narządy i układy organizmu słabną, czyli starzeją się. Towarzyszy temu spadek aktywności umysłowej i fizycznej. Także emocjonalnej. Poziomy hormonów są coraz niższe, coraz wolniejsze jest ich wytwarzanie…
A jednak coś przyspiesza… PRZYSPIESZAJĄ inne „czynniki czasu”… przyspiesza proces starzenia…

Pamiętacie, co napisałem wyżej o większych zdolnościach bogów i o ich dłuższym życiu?
I że z punktu pojmowania czasu przez fizykę kwantową, skoro żyli dłużej, to powinni mieć mniejsze zdolności?
Przypomnę, co napisałem tam:
Zatem wydaje się to być sprzeczne, bo bogowie byli sprawniejsi od nas - jakby jakieś procesy przebiegały w nich szybciej, a jednocześnie żyli dłużej - jakby procesy w nich przebiegały wolniej.
Jednak jest to sprzeczność wynikająca z naszego bardzo ogólnego oglądu tego, jak postrzegamy czas.
I wskazuje ona, że to postrzeganie nie jest do końca poprawne.
Ideą jest, że doskonalsze od nas istoty robią wszystko szybciej - niż my, a jednocześnie żyją dłużej - niż my.

I czasem nasze idee, te mające związek z doskonałością, płynące z naszej intuicji połączonej z pędem ku doskonałości, okazują się prawdziwsze, niż koncepcje najwybitniejszych naukowców.
Jak bowiem widzimy dłuższe życie ma powiązanie z większą sprawnością nie tylko u bogów.
O czym to świadczy?
Świadczy to o niewłaściwym postrzeganiu czasu, bo jeśli zaczniemy czas postrzegać właściwie, to sprzeczności znikają.
Wyjaśnienie tych sprzeczności, oraz tego, że czas przebiega wręcz sprzecznie w naszym organizmie było już w zdaniu, jakie napisałem w poprzednim poście:
Warto jest spojrzeć na czas jako na nieskończoną liczbę punktów we wszechświecie, którymi są obiekty jako całość i jako ich elementy składowe, reakcje między nimi, możliwe reakcje. Każdy taki punkt jest odrębnym czasem – mikro czasem.